زندگی مثل یه جاده است

زندگی مثل یه جاده است،
یه جاده خاکی، که هر دو طرفش پر از گل هایی با رنگ و بو های متفاوت،
بعضی ها خوب و بعضی ها هم بد، بعضی ها هم که اصلاً بو ندارن،
این گل ها همون آدمای اطرافمونن،
آدمهایی با افکار متفاوت...؛
تو این جاده از گلی خوشمون اومد می چینیم و با خودمون همسفرش می کنیم...
اگه لیاقت داشت تا آخر سفر همراه خودمون می بریمش،
اما اگر لیاقت نداشت همونجا می زاریمش و به راه مون ادامه می دیم... #خودم
دیدگاه ها (۵)

دلم برای کودکی ام تنگ شده...کودکیی که مادر میشدیم، دلتنگ میش...

...یِـک رَنگ کهـ بآشی ، دِلِشآن رآ میــــــزنی......خَ...

زن زیبـاســت …چه آن زمان که از فرط خستگی چهره اش در هم است…چ...

زن یعنیلبخند در هجـــوم گریه هاآرامش وقتــــ بی قراری های مد...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط