اگر پسر داشتم

اگر پسر داشتم
یادش میدادم عاشقانه حرف زدن را
تکیه گاه بودن را
یادش میدادم بماند پای عشق دلش
یادش میدادم زندگی تنها خوشی و سرمستی نیست.
بماند پای خاتونش در سختی ها
یادش میدادم شب ها سیلِ زلف های دلبرکش روان شود بین انگشتانش
صبح ها یادداشتی بگذارد برایش که هرصبح عشقی تازه شکوفه دهد در قلبش
یاد میدادم بارانی نکند چشمِ عشقش را
ولی اگر گاهی اینچنین شد
بلد باشد آرام کردنش را
معذرت خواهی کردن را
مهربانی کردن بدون نقاب زیبایی
بلد باشد...!!!!
عشق ورزیدن صادقانه را
اگر پسر داشتم
یادش میدادم *مرد* بودن را