ای روز هآ هم خوش حآلم هم غمگی

ایـטּ روز هآ هـم خوش حآلـم هم غمگیـטּ...

نمـﮯ فهمم... خودم هم حآلـم رآ نمـﮯ فهمم...!

گآهــﮯ قنـב בر בلـم آبــــ مـﮯ شوב ؛

و روحم بہ آسماטּ هآ پـر مـﮯ کشـב...

گآهــﮯ تنهآ בلـم اتآقـﮯ میخوآهـב تآریـڪـ و سوتــــ و ڪور...

ڪه بنشینم گوشہ ڪنـآرش ،

و ثآنـیہ بہ ثآنـیہ ام رآ هم آغـوش غـم شوم...

نمیـבآنم...!

تنهآ چیز ﮮ ڪه میـבآنم ایـטּ استــــ ڪه ؛

ایـטּ روزهآ בلـم بــچہ مـﮯ شوב...

בمـﮯ میخنـבב בمـﮯمیگریـב و پآ بہ زمیـטּ مـﮯ ڪوبـב ،

בمـﮯ بهآنہ هآﮮ ڪودڪآنہ میگیـرב...!

{בل ڪوچـڪـ مـטּ} آرام بآش...!

خوבم هوآیتــــ را בآرم...!