ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﻫﺮ ﺳﻔﺮ
ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﻫﺮ ﺳﻔﺮ
ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ
ﺩﺍﺭ ﻭ ﻧﺪﺍﺭ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﺮﻭﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﺗﯿﺮﻩ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻦ
ﭘﺎﭘﻮﺵ ﭘﺎﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ
ﺍﯾﻦ ﺳﻘﻒ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎﻥ
ﺳﺮﭘﻮﺵ ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻡ
ﺍﻣﺎ ﺧﺪﺍﯼ ﺩﻝ
ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺳﻔﺮ
ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺩﻭ ﺑﯿﮑﺮﺍﻧﻪ ﮐﺮﺍﻥ
ﺑﻪ ﺟﺰ ﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ
ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻡ، ﮐﺠﺎ
ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﻣﺮﺍ ؟
ﺣﺴﯿﻦ ﭘﻨﺎﻫﯽ
ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ
ﺩﺍﺭ ﻭ ﻧﺪﺍﺭ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﺮﻭﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﺗﯿﺮﻩ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻦ
ﭘﺎﭘﻮﺵ ﭘﺎﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ
ﺍﯾﻦ ﺳﻘﻒ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎﻥ
ﺳﺮﭘﻮﺵ ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻡ
ﺍﻣﺎ ﺧﺪﺍﯼ ﺩﻝ
ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺳﻔﺮ
ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺩﻭ ﺑﯿﮑﺮﺍﻧﻪ ﮐﺮﺍﻥ
ﺑﻪ ﺟﺰ ﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ
ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻡ، ﮐﺠﺎ
ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﻣﺮﺍ ؟
ﺣﺴﯿﻦ ﭘﻨﺎﻫﯽ
۵۷۵
۱۰ دی ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.