دلنوشته

گویا سیصد سال خوابیده‌ام.
نه دوستی مانده است،
و نه سایه درختی در این حوالی‌ست.
خدا همه جا هست.دیگر کسی دین را فریاد نمیزند.مرا تکه لباسی‌ست کهنه،و انبوه نگاه‌های متعجب!