به نام خدا

به نام خدا
.
شعری که حضرت زهرا سلام الله علیها، در شب ازدواجش و در لحظه های آغازین زندگی به منظور ستایش همسر بی نظیرش، امام علی علیه السلام سرود:

أَضْحَی الْفِخارُ لَنا وَ عِزٌّ شامِخ
وَ لَقَدْ سَمَونا فِی بَنی عَدنانِ

نِلْتَ الْعَلا وَ عَلَوْتَ فِی کُلِّ الوَرَی
وَ تَقاصَرَتْ عَنْ مَجْدِکَ الثَّقَلانِ

أَعْنِی عَلِیّا خَیْرَ منْ وَطَأَ الثَّرَی
ذَا الْمَجْدِ وَ الاْءفْضالِ وَ الاْءحسانِ

فَلَهُ المَکارِمُ وَ الْمَعالِی وَ الْحِبا
ما ناحَتِ الاْءَطْیارُ فِی الاْءَغْصانِ

تو به بزرگی و برتری رسیدی و از همه آفریده ها والاتر شدی و جنّ و انس از عظمت تو عقب ماندند.

منظورم «علی» است؛ یعنی بهترین کسی که گام بر خاک نهاده است، آن کسی که دارای مجد و عظمت و احسان و نیکی است.

والاییهای اخلاقی و بزرگیها و بخشش از آنِ اوست، تا آن گاه که مرغان بر شاخه ها به ترنّم مشغول اند.
.
.
.
سلام
صبح بخیر