بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت اول :
چرا فرمودهاند که دائماً برای شروع هر کاری بسم الله الرحمن الرحیم بگویید. :
وقتی به ما سفارش میکنند هرکاری را با بسماللهالرحمنالرحیم آغاز کنید. یعنی باید دائماً مهربانی خدا را به خودمان تلقین کنیم. اما چرا دائماً باید به خودمان تلقین کنیم که خدا مهربان است؟
مهربانی و رحمت خدا در عین حالی که برای ما محبوب است، اما موضوعی است که دائماً از ذهن انسان فرار میکند. یک آفاتی در درون سینه و روح ما ایجاد میشود که موجب می شود دائماً دچار یأس از رحمت خدا بشویم. ابلیس هم دقیقاً همین کار را میکند، بزرگترین خصیصۀ ابلیس این است که مأیوس از رحمت خداست و این صفت خبیث خودش را به دیگران هم منتقل میکند!
خارهای هرزهای در قلب انسان هست که دائماً میخواهد انسان را مأیوس کند؛ با هر گناه یا هراتفاق و حادثهای در اطراف مان، خودمان را از رحمت خدا مأیوس میکنیم. مثلاً وقتی میبینیم کسانی قدرتی و ثروت و اسلحه دارند و ظاهراً میتوانند به ما ظلم کنند، به خودمان تلقین میکنیم که من تنها هستم، من پناهی ندارم! این وضعیتِ سرشار از ترس و نگرانی و احساس تنهایی دائماً در روح انسان تولید میشود، به همین دلیل لازم است دائماً به خودمان تلقین کنیم که یادت باشد؛ خدا رحمان و رحیم است!
چرا فرمودهاند که دائماً برای شروع هر کاری بسم الله الرحمن الرحیم بگویید و دائماً یادآوری کنید که خدا مهربان است؟ یکی از دلائلش این است که شما در درون قلب خودت مدام تولیدکنندۀ یأس نسبت به رحمت خدا هستی و به دلائل مختلف، این یأس در درون تو باز تولید میشود لذا باید با آن مقابله کنی. یکی از فلسفههای ذکر، یادآوری است. ما به یادآوریِ مداوم این موضوع نیاز داریم و منظورمان از این یادآوری خوب اندیشیدن و عمیقاً تفکر کردن دربارۀ رحمت خدا است.البته رحمت خدا در کلمات مختلفی تجلی پیدا میکند و خیلی از مفاهیم هستند که از مهربانی خدا صحبت میکنند؛ مثل مغفرت، نعمت، برکت و هدایتِ الهی. (ادامه دارد...)
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.