ها

ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺑﺲ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﻫﺮﻭﻗﺖ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ
ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺟﺎﯾﯽ ﻭ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﻤﯿﺒﺮﺩ ,ﻣﺚ ﺑﻘﯿﻪ ﺑﭽﻪ ها ﭘﺸﺘﺶ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ
ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﻣﺤﻀﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﻣﯿﺘﺮﮐﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ...

ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﮐﻪ ﺷﺪﻡ ﺭﻓﺘﻨﺎﯾﯽ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﻭ ﺩﯾﺪﻡ , ﭼﯿﺰﺍﯼ
ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺸﻮﻥ
ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺷﺒﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﺷﮏ
ﺭﯾﺨﺘﻢ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﺧﻮﺭﺩﻡ...
ﻫﻨﻮﺯﻡ ﻫﻤﻮﻧﻢ!! ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮﺍی ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ...

ﻓﻘﻂ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﻣﯿﺸﮑﻨﻢ......