ظاهر آرام آدم ها را با ناآرامی درونی خودت مقایسه نکن! که

ظاهر آرام آدم‌ها را با ناآرامی درونی خودت مقایسه نکن! که بعضی ظاهراً آرام‌اند و بی‌خیال، اما از درون در حال فروپاشی‌اند و ناآرام.

و بعضی حقیقتا آرام‌اند و بهای سنگینی برای آن پرداخته‌اند، که از مقایسه و کشمکش و حساب و کتاب در زندگی و روابطشان دست برداشته‌اند، که کوتاه آمده‌اند، و رها کرده‌اند خیلی چیزهایی که تو هنوز رها نکرده‌ای! رهانکرده‌ای که ناآرامی، رها نکرده‌ای که حالت خوب نیست، رها نکرده‌ای که متر برداشته و افتاده‌ای به جان دلخوشی و آرامش و کیفیت روابط آدم‌ها و باخودت مقایسه‌شان می‌کنی.

آنان که از بند کمیت و مقایسه رها شدند، به کیفیت رسیدند و تویی که کمیت را چسبیده‌ و بی‌هیچ تلاشی به دنبال ایده‌آل‌‌گرایی و مقایسه‌ای، عجیب نیست که اندرخم یک کوچه مانده‌ای.

برای داشتن آرامش و رابطه‌ای سالم، باید چشم روی خیلی چیزها بست و خیلی ایده‌آل‌ها را نادیده گرفت.
هیچ آرامشی ساده به دست نمی‌آید؛ گذشت می‌خواهد و قدری درک، درک موقعیت، درک حقیقت، درک آدم‌ها...
که نمی‌توانی درک نکرده، توقع درک شدن داشته‌باشی و کوتاه نیامده توقع کوتاه آمدن... چرا که زندگی، مجموعه‌ای از کنش‌ها، واکنش‌ها، انعکاس‌ها و بازتاب‌هاست.
#ســــکـوت # تـــنــهائــی# آرامـــش#