انتخابی روز ....
- ✍فرمان عبادت، نشانه ى نیاز خداوند به ما نیست. «ان تكفروا فان اللّه غنىٌّ»
(همان گونه كه دستور خانه سازى رو به خورشید، نشانه ى نیاز خورشید به ما نیست. خداوند نه تنها به ما، بلكه به هیچ چیزى نیاز ندارد چنانكه در جاى دیگر مى فرماید: «فانّ اللّه غنىٌ عن العالمین»(9)).
- كفر و انحراف خود را به مشیّت و اراده ى الهى نسبت ندهید. (برخى كفّار و مشركان، راه خود را خواست خداوند مى دانستند). «لا یرضى لعباده الكفر»
- خداوند منحرفان را نیز بنده ى خود مى داند. «لعباده الكفر»
- شكر، كلید رضایت خداست. «ان تشكروا یرضه لكم»
- در شیوه ى دعوت، گام به گام پیش رویم. گام اوّل فرمود: او بى نیاز است، گام دوّم فرمود: او به كفر شما راضى نیست، گام سوم فرمود: ایمان و شكر شما به سود شماست و در پایان فرمود: اگر سركشى كنید به حسابتان مى رسد. «غنى عنكم - لا یرضى - ینبّئكم»
- خداوند عادل است و هر كس جزاى كار خودش را مى بیند. «لا تزر وازرةٌ»
- هر كس مسئول كار خویش است و نمى توان گناه كسى را به دوش دیگرى انداخت. «و لا تزر وازرة وزر اخرى»
- در تهدید كسانى كه گناهشان قطعى نیست، راه عفو را باز گذارید. (كلمه ى «ینبئكم» مى فرماید: از عملكردتان خبر مى دهد و نمى فرماید: به عملكردتان كیفر مى دهد).
- مقدار پاداش و كیفر به عملكرد خود ما بستگى دارد. «ما كنتم تعملون»
- دقّت در پاداش و كیفر، به علم دقیق الهى مربوط است. «انّه علیم بذات الصدور»
- علم الهى، هم عمیق است، هم گسترده، هم به ظاهر است، هم به باطن. «بذات الصدور»
- خداوند نیّت ها و انگیزه هاى اعمال را مى داند. «علیم بذات الصدور»
-----
9) آل عمران، 97.
در آیه ى قبل، نعمت هاى خداوند در آفرینش انسان و رزق مادى او مطرح شد، در این آیه سخن از وظیفه ى انسان در شكرگزارى از این نعمت هاست.
مراد از كفر در این آیه، كفران نعمت است، به دلیل آن كه در مقابل آن، از تشكّر سخن به میان آمده است.
خداوند ما را بیش از خودمان دوست دارد، او كفران و ناسپاسى را براى ما نمى پسندد ولى ما براى خود مى پسندیم.
چون در آیه مطرح شده كه هر كس مسئول كار خویش است و محل رسیدگى به امور قیامت است، آیه با جمله ى «انّه علیم بذات الصدور» پایان پذیرفت تا بگوید: داورِ آن روز همه ى چیزها را مى داند.
(همان گونه كه دستور خانه سازى رو به خورشید، نشانه ى نیاز خورشید به ما نیست. خداوند نه تنها به ما، بلكه به هیچ چیزى نیاز ندارد چنانكه در جاى دیگر مى فرماید: «فانّ اللّه غنىٌ عن العالمین»(9)).
- كفر و انحراف خود را به مشیّت و اراده ى الهى نسبت ندهید. (برخى كفّار و مشركان، راه خود را خواست خداوند مى دانستند). «لا یرضى لعباده الكفر»
- خداوند منحرفان را نیز بنده ى خود مى داند. «لعباده الكفر»
- شكر، كلید رضایت خداست. «ان تشكروا یرضه لكم»
- در شیوه ى دعوت، گام به گام پیش رویم. گام اوّل فرمود: او بى نیاز است، گام دوّم فرمود: او به كفر شما راضى نیست، گام سوم فرمود: ایمان و شكر شما به سود شماست و در پایان فرمود: اگر سركشى كنید به حسابتان مى رسد. «غنى عنكم - لا یرضى - ینبّئكم»
- خداوند عادل است و هر كس جزاى كار خودش را مى بیند. «لا تزر وازرةٌ»
- هر كس مسئول كار خویش است و نمى توان گناه كسى را به دوش دیگرى انداخت. «و لا تزر وازرة وزر اخرى»
- در تهدید كسانى كه گناهشان قطعى نیست، راه عفو را باز گذارید. (كلمه ى «ینبئكم» مى فرماید: از عملكردتان خبر مى دهد و نمى فرماید: به عملكردتان كیفر مى دهد).
- مقدار پاداش و كیفر به عملكرد خود ما بستگى دارد. «ما كنتم تعملون»
- دقّت در پاداش و كیفر، به علم دقیق الهى مربوط است. «انّه علیم بذات الصدور»
- علم الهى، هم عمیق است، هم گسترده، هم به ظاهر است، هم به باطن. «بذات الصدور»
- خداوند نیّت ها و انگیزه هاى اعمال را مى داند. «علیم بذات الصدور»
-----
9) آل عمران، 97.
در آیه ى قبل، نعمت هاى خداوند در آفرینش انسان و رزق مادى او مطرح شد، در این آیه سخن از وظیفه ى انسان در شكرگزارى از این نعمت هاست.
مراد از كفر در این آیه، كفران نعمت است، به دلیل آن كه در مقابل آن، از تشكّر سخن به میان آمده است.
خداوند ما را بیش از خودمان دوست دارد، او كفران و ناسپاسى را براى ما نمى پسندد ولى ما براى خود مى پسندیم.
چون در آیه مطرح شده كه هر كس مسئول كار خویش است و محل رسیدگى به امور قیامت است، آیه با جمله ى «انّه علیم بذات الصدور» پایان پذیرفت تا بگوید: داورِ آن روز همه ى چیزها را مى داند.
- ۳.۴k
- ۲۱ آبان ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط