چرا بعضی ها فکر میکنن که آدمهایی که همیشه میخندند و خوشحا

چرا بعضی ها فکر میکنن که آدمهایی که همیشه میخندند و خوشحالن آدمای بی مشکل و آزادی هستن چرا درک نمیکنن که ما ها خیلی بیشتر و بیشتر از آدمهای معمولی غم و غصه داریم چرا درک نمیکنن که هر خنده ی ما یعنی هزاران غم و اندوه یعنی هزاران دردو رنج چرا نمیفهمن که ما تنهاییم و تعداد زیاد دوستامون علامت مقدار تنهاییمونه نه مقدار زیاد روابط عمومیمون چرا درک نمیکنن که مایی که عاشق زندگی هستیمو به همین خاطر میخندیم ممکنه به جایی برسیم که آرزوی مرگ کنیم اونم روزی هزاران هزار بار .به ما تلنگر نزنین چون بغض خفمون میکنه شاید بروز ندیم ولی تو سکوت خودمون گریه میکنیم میشکنیم خورد میشیم و صداشو هم خودمون میشنویم .چرا متوجه نمیشین که ما هم دل داریم ماهم میشکنیم ماهم خورد میشیم آیا باید صداشو شما هم بشنوین ما به دلداری نیازی نداریم فقط خواهش داریم شما به غم هامون اضافه نکنین چون شاید کاری کنیم که قابل جبران نباشه اونم خودکشیه پس شما هم سهیمین شما هام در مرگ ما مقصرین کوچیک تر از اونم که بخوام پند بدمو نصیحت کنم ولی دوستان خواهشا تلنگر نزنید تا بیشتر از این خوردنشدیم.......
p.m.n