گوردخمه های هراز ( البرز مرکزی )
گوردخمه های هراز ( البرز مرکزی )
----------------------------
اعتماد السلطنه در سفر ناصرالدین شاه به این منطقه در باره کافرکلی های موجود آن می نویسد:
سمت شمال روستای اسک محدود است به کوه کاروان که کوهی بی دامنه تندی است مشابه دیوار و از بنیان این کوه تقریباٌ تا دو ثلث آن مناره های بزرگ مصنوعی و سوراخهای که با دست انسان با کلنگ کنده است دیده می شود. تقریباٌ 200 الی250 سوراخ است. آنچه به نظر من می آید و باید همینطور از روی تخمین باشد در سوابق ایام وقتی که اهالی این بلد مذهب زرتشتی داشتند دخمه اموات بوده ،گرچه عقیده اهل بلد اینست که سکنه سابق اینجا را کنده بودند برای خودشان . این حدس صائب نیست. شاید شق اول صحیح باشد و حالا انچه دسترس است و ممکن است گوسفند به آنجا برود زاغه کرده اند انجا قدری بلند است و گوسفند نمی رود و آنچه انسان با نردبان صعود می کند آذوقه گوسفند می گذارند انجا هیچ نمی شود رفت. به حالت اولیه باقی است اگر صعود به واسطه طناب و غیره کنند محتمل است استخوان آدم پیدا شود. اما اهالی معتقدند که آنجا دخمه اموات (گور دخمه)است. زرتشتیان که قبل از اسلام در منطقه پلهار می زیستند اموات خود را در درون این سوراخها می گذاشتند که پرندگان از آنها تغذیه می کردند و استخوان هایشان را درون دخمه می گذاشتند . در جایی صادق هدایت از این غارها به نام کاخ ییلاقی دیو سپید یاد کرده است و از آنچه اهالی از آن یاد دارند حدوداٌ سال 1348 بود آنزمان دو نفر ب داخل این غارها می روند به این صورت که از منطقه امین سر با فرو بردن میله آهنی و نصب ریسمان طنابی بر صخره می پیچیدند و نفر اول بالای طناب ایستاده و نفر دوم به وسیله طناب داخل غار می رود و در آن غار یک گرز سنگی و یک سپر سنگی که طوری نقش داشت که از جای دست تا سر گرز شبیه مار بود و نقش مار طوری بود که به دور چوبی پیچیده باشد. این سپر و گرز بیرون آورده و از روستا خارج می کنند و با پیگیری چند نفر از اهالی موزه ایران باستان هیچ اثری از آن نمی بینند و این اشیای تاریخی به غارت برده می شود، البته در این مورد سندی در دست نیست.
----------------------------
اعتماد السلطنه در سفر ناصرالدین شاه به این منطقه در باره کافرکلی های موجود آن می نویسد:
سمت شمال روستای اسک محدود است به کوه کاروان که کوهی بی دامنه تندی است مشابه دیوار و از بنیان این کوه تقریباٌ تا دو ثلث آن مناره های بزرگ مصنوعی و سوراخهای که با دست انسان با کلنگ کنده است دیده می شود. تقریباٌ 200 الی250 سوراخ است. آنچه به نظر من می آید و باید همینطور از روی تخمین باشد در سوابق ایام وقتی که اهالی این بلد مذهب زرتشتی داشتند دخمه اموات بوده ،گرچه عقیده اهل بلد اینست که سکنه سابق اینجا را کنده بودند برای خودشان . این حدس صائب نیست. شاید شق اول صحیح باشد و حالا انچه دسترس است و ممکن است گوسفند به آنجا برود زاغه کرده اند انجا قدری بلند است و گوسفند نمی رود و آنچه انسان با نردبان صعود می کند آذوقه گوسفند می گذارند انجا هیچ نمی شود رفت. به حالت اولیه باقی است اگر صعود به واسطه طناب و غیره کنند محتمل است استخوان آدم پیدا شود. اما اهالی معتقدند که آنجا دخمه اموات (گور دخمه)است. زرتشتیان که قبل از اسلام در منطقه پلهار می زیستند اموات خود را در درون این سوراخها می گذاشتند که پرندگان از آنها تغذیه می کردند و استخوان هایشان را درون دخمه می گذاشتند . در جایی صادق هدایت از این غارها به نام کاخ ییلاقی دیو سپید یاد کرده است و از آنچه اهالی از آن یاد دارند حدوداٌ سال 1348 بود آنزمان دو نفر ب داخل این غارها می روند به این صورت که از منطقه امین سر با فرو بردن میله آهنی و نصب ریسمان طنابی بر صخره می پیچیدند و نفر اول بالای طناب ایستاده و نفر دوم به وسیله طناب داخل غار می رود و در آن غار یک گرز سنگی و یک سپر سنگی که طوری نقش داشت که از جای دست تا سر گرز شبیه مار بود و نقش مار طوری بود که به دور چوبی پیچیده باشد. این سپر و گرز بیرون آورده و از روستا خارج می کنند و با پیگیری چند نفر از اهالی موزه ایران باستان هیچ اثری از آن نمی بینند و این اشیای تاریخی به غارت برده می شود، البته در این مورد سندی در دست نیست.
۲.۱k
۰۴ مهر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.