ﺍﻣﺸﺐ ﻫﻢ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺷﺒﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎﻡ ﺟﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺍﻣﺸﺐ ﻫﻢ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺷﺒﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎﻡ ﺟﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ
ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﻗﺪﻡ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺳﺘﺎﻣﻮ ﻣﺸﺖ ﻣﯿﮑﻨﻤﻮ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺩﺳﺘﻤﻮ ﮔﺎﺯ
ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﺑﻐﺾ ﮔﻠﻮﻣﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺣﺎﻟﻢ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺗﻌﺮﯾﻔﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﻣﺪﺍﻡ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯼ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﻣﯿﮑﺸﻢ
ﺗﻮﯼ ﯾﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺑﺎ ﯾﻪ ﻓﻀﺎﯼ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﮐﻪ ﻫﺮﺯﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﻧﻔﺴﻢ ﺩﺳﺘﺎﻣﻮ ﮔﺮﻡ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﺑﯿﺰﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺩﯾﺶ ﺣﺴﺎﺳﻢ ﻭ ﺑﯿﺰﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﺭﻭ ﺑﺮﺍﻡ ﺳﻔﯿﺪ
ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻫﯽ ﭼﻪ ﺣﺎﻝ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ ﺩﺍﺭﻡ .ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻟﺘﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﺭﻧﮓ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ
ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﻣﯿﮕﯿﺮﻥ، ﻫﯽ ﻓﮑﺮﻡ ﺷﺪﻩ ﺭﻭﺯﺍﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺫﻫﻨﻤﻢ ﺷﺪﻩ ﻣﺨﺘﻮﺵ ﺭﻭﺯﺍﯼ
ﺭﻓﺘﻪ.ﺗﺎﺣﺎﻻ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭ ﺑﺪ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﺍﻣﺸﺐ ﺧﯿﻠﯽ ﻏﺮﯾﺒﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩﻣﻮ
ﻧﻤﯿﺸﻨﺎﺳﻢ.ﺣﻘﯿﻘﺘﻪ ﻣﻨﻢ ﺁﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺗﻮﯼ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﻮﺷﺎﻥ
ﺑﺎﺯ ﺑﯽ ﻫﻮﺷﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﻧﻔﺮﺕ ﺍﻧﮕﯿﺰﻡ.ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺭﮔﯿﺮﻡ ﺯﺍﺭ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﺯﺟﻪ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﺑﺎﺯ
ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﭼﻤﻪ ﯾﻪ ﺣﺴﻪ ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﻏﺮﯾﺒﻪ.ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺑﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻄﻮﺭ ﻣﻐﺰﻡ ﻫﻢ ﺣﺴﻢ
ﻫﻢ ﺍﻓﮑﺎﺭﻡ ﺑﺮﺍﻡ ﻏﺮﯾﺒﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭽﯽ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﯿﺴﺖ،ﺷﺪﻡ ﯾﻪ ﺁﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ
ﺩﺭﮔﯿﺮﻩ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺳﺘﺶ ﺑﺎ ﺍﻓﮑﺎﺭﺵ ﺑﺎ ﺩﻟﺶ ﺑﺎ ﺭﻭﺣﺶ ﮐﻪ ﺁﻟﻮﺩﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺬﺍﺑﻪ.
ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺩﺱ ﻧﻤﯿﮑﺸﻪ ﺩﺱ ﺍﺯ ﺳﺮﻡ ﺍﮔﻪ ﺍﺯ ﺷﺐ ﻧﮕﻢ ﺍﺯ ﺳﮓ ﺑﺪﺗﺮﻡ
ﻫﯿﺸﮑﯽ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻪ ﯾﻪ ﺩﯾـــــﻮﻧـــــﻪ ﺷﺪﻡ ﺣﺎﻟﻢ ﭘﺮﯾﺸﻮﻧﻪ
ﻣﺪﺕ ﺯﯾﺎﺩﯾﻪ ﺑﯽ ﺗـــــﺎﺑﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻣﺜﻞ ﻣـــــﺮﺩﻩ ﺗﻮ ﻣـــــﺮﺩﺍﺑﻢ
ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺭﻧﮕﯽ ﺭﻧﮓ ﺳـــــﯿﺎﻩ ﺑﺮﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺭﻧﮓ ﺧﻮﺷﺒـــــﺨﺘﯽ
ﻭﺗﺎ ﺷﺐ ﻣﯿﺸﻪ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻣﯿﺸﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺑـــــﯿﺪﺍﺩ ﻣﯿﮑﻨﻪ
ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺷـــــﺒﺎﯼ ﻧﻔﺮﺗﯿﻢ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﯾﻪ ﺳﺎﯾـــــﻪ ﯼ ﺑـــــﯽ ﺭﻧﮓ ﻣﯿﺒﯿﻨﻢ
ﺑﺎﺯ ﺧﺴـــــﺘﻪ ﺍﺯ ﻗﺪﻡ ﺯﺩﻥ ﻣﯿﺸﯿﻨﻢ ﯾﻪ ﮔﻮﺷﻪ
ﺍﺯ ﺳـــــﺎﯾﻪ ﭖــﺭ ﺭﻥــﮒ ﭘﺸـــــﺖ ﺳﺮﻡ ﻭﺣﺸـــــﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺷـــــﺒﺎ
سایه
ﺗﻮ ﺩﻟﻢ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺳﻮﺯﺵ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺳﺮﻡ ﺩﺍﻍ ﮐﺮﺩﻩ، ﺑﺎﺯ ﺍﺑﺮ ﭼﺸﺎﯼ ﻏﻤﮕﯿﻨﻢ ﻫﻮﺱ
ﺑﺎﺭﯾﺪﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺷﮑﻬﺎﯼ ﮔﺮﻡ ﭼﺸﺎﻡ ﻫﺮﺍﺳﺎﻧﻦ ﺍﺯ ﺑﺎﺯ ﺳﺮ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺭﻭﯼ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ
ﺳـــــــــــــــﺮﺩﻡ
ﺍﻣﺸﺐ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﺷﺒﺎ ﯾﻪ ﺷﺐ ﺳـــــﮕﯽ
ﺗﻮﯼ ﯾﻪ ﺧـــــﻮﮎ ﺩﻭﻧـــــﯽ
ﺩﺭ ﮐﻞ ﺣﺎﻝ ﻋﺠـــــﯿﺒـــــﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺩﺳﺖ ﻣﯿﺪﻩ
ﻓﻘﻂ ﺍﯾﻨﻮ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﮐﻪ ﺑـــــﯿـــــﺰﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻭﺿـــــﻊ ﻭ
ﺩﻟـــــﮕﯿـــــﺮﻡ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺟـــــﺎﯾـــــﯽ ﮐﻪ ﻧﺒـــــﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷـــــﻤﻮ ﻫﺴـــــﺘﻢ
بیزارم ﻭﺍﺳـــــﻪ ﺍﯾﻨـــــﮑﻪ ﯾﮑـــــﻢ ﺁﺭﻭﻡ ﺑﮕـــــﯿﺮﻡﺑـــــﺎﺯ ﺑـــــﺮﻡ ﺭﻭ ﭘﺸـــــﺖ ﺑـــــﻮﻡﮐـــــﻪ ﻣﯿﺨـــــﻮﺍﻡ ﺳـــــﺮﻣﻮ ﺑـــــﺰﺍﺭﻡ ﺭﻭ ﺯﻣـــــﯿﻦﯾـــــﻪ ﻧﯿﻤـــــﺶ ﺭﻭ ﺑـــــﻪ ﺯﻣﯿـــــﻦ
ﻭﺑـــــﮕﻢ ﺁﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺰﺭﮔﯿﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﯽ ﺑﺮﺍﻡ ﻫـــــــﻤﺪﻣﯽ ﯾﻪ ﻧﯿـــــﻢ ﺩﯾﮕـــــﺸﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺁﺳـــــﻤﻮﻥ
ﻭﺑﮕـــــﻢ ﮐﻪ ﺁﯼ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻭﺳﻌﺘﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﺠﺎﺳﺖ
ﻧﺪﺍﺷﺘﯽ ﺑﺮﺍﻡ ﺁﻏﻮﺷـــــــﯽ
ﺵـــﺩﻡ ﯾﻪ ﺯﻥـــﺩﻭﻥـــﯼ ﺏـــﯼ ﻗﻒـــﺱ ﮎـــﻩ
ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺧـــــﻮﺭﺩﻥ ﺍﯾﻦ ﻭﺭﻭ ﺍﻭﻧﻮﺭ ﺧـــــﺪﺍﯾﯿﺶ ﺍﺯ ﺑﯽ ﻗﻔﺴـــــﯿﺸﻪ
ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﻗﺪﻡ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺳﺘﺎﻣﻮ ﻣﺸﺖ ﻣﯿﮑﻨﻤﻮ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺩﺳﺘﻤﻮ ﮔﺎﺯ
ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﺑﻐﺾ ﮔﻠﻮﻣﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺣﺎﻟﻢ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺗﻌﺮﯾﻔﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﻣﺪﺍﻡ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯼ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﻣﯿﮑﺸﻢ
ﺗﻮﯼ ﯾﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺑﺎ ﯾﻪ ﻓﻀﺎﯼ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﮐﻪ ﻫﺮﺯﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﻧﻔﺴﻢ ﺩﺳﺘﺎﻣﻮ ﮔﺮﻡ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﺑﯿﺰﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺩﯾﺶ ﺣﺴﺎﺳﻢ ﻭ ﺑﯿﺰﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﺭﻭ ﺑﺮﺍﻡ ﺳﻔﯿﺪ
ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻫﯽ ﭼﻪ ﺣﺎﻝ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ ﺩﺍﺭﻡ .ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻟﺘﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺯ ﺭﻧﮓ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ
ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﻣﯿﮕﯿﺮﻥ، ﻫﯽ ﻓﮑﺮﻡ ﺷﺪﻩ ﺭﻭﺯﺍﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺫﻫﻨﻤﻢ ﺷﺪﻩ ﻣﺨﺘﻮﺵ ﺭﻭﺯﺍﯼ
ﺭﻓﺘﻪ.ﺗﺎﺣﺎﻻ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭ ﺑﺪ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﺍﻣﺸﺐ ﺧﯿﻠﯽ ﻏﺮﯾﺒﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩﻣﻮ
ﻧﻤﯿﺸﻨﺎﺳﻢ.ﺣﻘﯿﻘﺘﻪ ﻣﻨﻢ ﺁﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺗﻮﯼ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﻮﺷﺎﻥ
ﺑﺎﺯ ﺑﯽ ﻫﻮﺷﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﻧﻔﺮﺕ ﺍﻧﮕﯿﺰﻡ.ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺭﮔﯿﺮﻡ ﺯﺍﺭ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﺯﺟﻪ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﺑﺎﺯ
ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﭼﻤﻪ ﯾﻪ ﺣﺴﻪ ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﻏﺮﯾﺒﻪ.ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺑﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻄﻮﺭ ﻣﻐﺰﻡ ﻫﻢ ﺣﺴﻢ
ﻫﻢ ﺍﻓﮑﺎﺭﻡ ﺑﺮﺍﻡ ﻏﺮﯾﺒﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭽﯽ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﯿﺴﺖ،ﺷﺪﻡ ﯾﻪ ﺁﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ
ﺩﺭﮔﯿﺮﻩ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺳﺘﺶ ﺑﺎ ﺍﻓﮑﺎﺭﺵ ﺑﺎ ﺩﻟﺶ ﺑﺎ ﺭﻭﺣﺶ ﮐﻪ ﺁﻟﻮﺩﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺬﺍﺑﻪ.
ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺩﺱ ﻧﻤﯿﮑﺸﻪ ﺩﺱ ﺍﺯ ﺳﺮﻡ ﺍﮔﻪ ﺍﺯ ﺷﺐ ﻧﮕﻢ ﺍﺯ ﺳﮓ ﺑﺪﺗﺮﻡ
ﻫﯿﺸﮑﯽ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻪ ﯾﻪ ﺩﯾـــــﻮﻧـــــﻪ ﺷﺪﻡ ﺣﺎﻟﻢ ﭘﺮﯾﺸﻮﻧﻪ
ﻣﺪﺕ ﺯﯾﺎﺩﯾﻪ ﺑﯽ ﺗـــــﺎﺑﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻣﺜﻞ ﻣـــــﺮﺩﻩ ﺗﻮ ﻣـــــﺮﺩﺍﺑﻢ
ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺭﻧﮕﯽ ﺭﻧﮓ ﺳـــــﯿﺎﻩ ﺑﺮﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺭﻧﮓ ﺧﻮﺷﺒـــــﺨﺘﯽ
ﻭﺗﺎ ﺷﺐ ﻣﯿﺸﻪ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻣﯿﺸﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺑـــــﯿﺪﺍﺩ ﻣﯿﮑﻨﻪ
ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺷـــــﺒﺎﯼ ﻧﻔﺮﺗﯿﻢ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﯾﻪ ﺳﺎﯾـــــﻪ ﯼ ﺑـــــﯽ ﺭﻧﮓ ﻣﯿﺒﯿﻨﻢ
ﺑﺎﺯ ﺧﺴـــــﺘﻪ ﺍﺯ ﻗﺪﻡ ﺯﺩﻥ ﻣﯿﺸﯿﻨﻢ ﯾﻪ ﮔﻮﺷﻪ
ﺍﺯ ﺳـــــﺎﯾﻪ ﭖــﺭ ﺭﻥــﮒ ﭘﺸـــــﺖ ﺳﺮﻡ ﻭﺣﺸـــــﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺷـــــﺒﺎ
سایه
ﺗﻮ ﺩﻟﻢ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺳﻮﺯﺵ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺳﺮﻡ ﺩﺍﻍ ﮐﺮﺩﻩ، ﺑﺎﺯ ﺍﺑﺮ ﭼﺸﺎﯼ ﻏﻤﮕﯿﻨﻢ ﻫﻮﺱ
ﺑﺎﺭﯾﺪﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺷﮑﻬﺎﯼ ﮔﺮﻡ ﭼﺸﺎﻡ ﻫﺮﺍﺳﺎﻧﻦ ﺍﺯ ﺑﺎﺯ ﺳﺮ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺭﻭﯼ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ
ﺳـــــــــــــــﺮﺩﻡ
ﺍﻣﺸﺐ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﺷﺒﺎ ﯾﻪ ﺷﺐ ﺳـــــﮕﯽ
ﺗﻮﯼ ﯾﻪ ﺧـــــﻮﮎ ﺩﻭﻧـــــﯽ
ﺩﺭ ﮐﻞ ﺣﺎﻝ ﻋﺠـــــﯿﺒـــــﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺩﺳﺖ ﻣﯿﺪﻩ
ﻓﻘﻂ ﺍﯾﻨﻮ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﮐﻪ ﺑـــــﯿـــــﺰﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻭﺿـــــﻊ ﻭ
ﺩﻟـــــﮕﯿـــــﺮﻡ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺟـــــﺎﯾـــــﯽ ﮐﻪ ﻧﺒـــــﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷـــــﻤﻮ ﻫﺴـــــﺘﻢ
بیزارم ﻭﺍﺳـــــﻪ ﺍﯾﻨـــــﮑﻪ ﯾﮑـــــﻢ ﺁﺭﻭﻡ ﺑﮕـــــﯿﺮﻡﺑـــــﺎﺯ ﺑـــــﺮﻡ ﺭﻭ ﭘﺸـــــﺖ ﺑـــــﻮﻡﮐـــــﻪ ﻣﯿﺨـــــﻮﺍﻡ ﺳـــــﺮﻣﻮ ﺑـــــﺰﺍﺭﻡ ﺭﻭ ﺯﻣـــــﯿﻦﯾـــــﻪ ﻧﯿﻤـــــﺶ ﺭﻭ ﺑـــــﻪ ﺯﻣﯿـــــﻦ
ﻭﺑـــــﮕﻢ ﺁﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺰﺭﮔﯿﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﯽ ﺑﺮﺍﻡ ﻫـــــــﻤﺪﻣﯽ ﯾﻪ ﻧﯿـــــﻢ ﺩﯾﮕـــــﺸﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺁﺳـــــﻤﻮﻥ
ﻭﺑﮕـــــﻢ ﮐﻪ ﺁﯼ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻭﺳﻌﺘﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﺠﺎﺳﺖ
ﻧﺪﺍﺷﺘﯽ ﺑﺮﺍﻡ ﺁﻏﻮﺷـــــــﯽ
ﺵـــﺩﻡ ﯾﻪ ﺯﻥـــﺩﻭﻥـــﯼ ﺏـــﯼ ﻗﻒـــﺱ ﮎـــﻩ
ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺧـــــﻮﺭﺩﻥ ﺍﯾﻦ ﻭﺭﻭ ﺍﻭﻧﻮﺭ ﺧـــــﺪﺍﯾﯿﺶ ﺍﺯ ﺑﯽ ﻗﻔﺴـــــﯿﺸﻪ
۱.۷k
۱۹ اسفند ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.