آموختم که هیچ دارویی

آموختم که هیچ دارویی
نمیتواند همچون " اُمید "
آدمی را ایستاده نگه دارد

آموختم که در همه حال
و همه وقت باید عشق ورزید
حتی در زمان خستگی ، بیماری و یاس

آموختم که جنگیدن همیشگی برای نداشته ها
چشم ها را به روی داشته هایمان می بندد

گاهی باید با خیالی آسوده زندگی کرد
رها از هر نبردی و شکستی

آموختم که هیچ دارویی
نمیتواند همچون اُمــــــید
آدمی را زنده نگه داشته باشد
زندگی بیاورد ، عشق ببخشد


زندگی تون سرشار از عشق و امید♥
دیدگاه ها (۱)

تقدیم به شما عزیزان شبتون خوش.

بودنها هم بودنهای قدیم ...!نه اینترنت بود، نه تلفنفقط نگاه ب...

منتخب تصاویر حس برتر.

یه حس خوب تقدیم به شما دوستان عزیز و مهربون.

***## پرده اول: سایه‌های فقر و زمزمه‌ی امید، در کوچه‌های تنگ...

امروز از زاویه‌ی دیگری می‌نویسم.قبلاً یه جایی نوشته بودم چقد...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط