همه ما باید کسی داشتـه باشیم، که وقتی یک

همه ما باید کسی‌ داشتـه باشیم، که وقتی یک
روز روزِ ما نبود بنشینیم رو به رویش و
غرغر کنان ازسیر تا پیاز تمام بد بیاری ‌هایمان
را برایش تعریف کنیم... او هم لبخند به لب به
ما گوش کند و بگوید: فدای سرت, من که نمردم...