بسم الله الرحمن الرحيم

بسم الله الرحمن الرحيم
این عکس تاریخی را از روز گذشته تا الان ده‌ها بار دیده‌ام و هر بار خواستم دو سه خط در موردش بنویسم، نتوانستم. دلیلش هم این است که مفهوم این تصویر آنقدر بلند است که توصیف را سخت می‌کند.
دو نسل از یک ملت، یکی در قامت رهبری مقتدر که با ابرقدرت‌ها مچ انداخته و جهان را دگرگون کرده و فرزندی که پدرش را در راه همان مسیرِ تعریف‌شده، فدای این مملکت کرده، در آغوش گرفته است. این نگاهِ پر از عشق به فرزند شهید حمزه جهاندیده، یک دنیا معنا دارد.
فاصله‌ای به اندازه 84 سال میان رهبر، و نسلی که در دوران رهبری‌اش پا به عرصه گیتی گذاشتند و قرار است میراث ماندگار او را چند دهه بعد در آغوش بگیرند. این تصویری است از اقتدار یک ملت که در پناه فداکاری فرزندانش، نسل به نسل تداوم یافته و انشاءالله تا نسل‌های بعد هم ادامه خواهد یافت. این پسر وقتی بزرگ بشود، وقتی مردی رشید شود، به یاد خواهد آورد که در کدام آغوش اذان و اقامه در گوشش خواندند تا یادش بماند که کیست و از چه تباری است.