بهش میگم

بهش میگم
تنهایی رسوخ کرده توم.یه تنهایی ای هست،که هیچکس بهش دسترسی نداره.
میگه پس جای من باشی چیکار میکنی؟
تو عمق تاریکی ام
بعد میره

و من با دو سوال تنها میمونم
که چی میشه آدمی رنج خودش رو انقدر بزرگ و رنج دیگری رو انقدر کوچیک میبینه..؟

و آیا رنجی عمیق تر از اینکه تجربه میکنم وجود داره؟تنهایی ای عمیق تر...؟
تعجب....