خوب است دمی گفتن اوصاف معادی

خوب است دمی گفتن اوصاف معادی
گاهی رصد معنی پیغام منادی
توصیف قیامت به قد و قامت یار است
آن یار که با اوست مقدس غم و شادی
آراسته شد عالم و آدم به هدایت
زیباست سخن گفتن از حضرت هادی
آن صورت با هیبت و آن سیرت محبوب
آن مرحله‎ی علمی و آن عمر جهادی
آن زندگی ساده و آن بندگی ناب
ای کاش که امرش نشود ساده و عادی
تمثال قیامت همه در قامت آقاست
هر کس که هدایت شده از امّت آقاست
می‎ریزد از آن قامت رعنا گل تقوی
و ز لعل لبش ذکر علی سوره اعلی
رفتار محمّد، همه گفتار محمّد
کردار محمّد، تو بگو آمده طه
در جود جواد است و به رافت چو رضا ناب
در عصمت و پاکی به خدا جلوه‎ی زهرا
در زهد حسن باشد و در جهد حسین است
دین را ز ره حلم و عمل می‎کند احیا
اعجاز نگاهش به دو صد نیل کند امر
موساست کجا تا نگرد این ید و بیضا
دلبسته به آن طره‎ی گیسوی کمند است
با هر که شود یار عجب بخت بلند است
درس است به ما واجب او مستحب او
فرض است برای همه درس ادب او
زیباست نوای سحر و نغمه‎ی صبحش
سجاده و محراب گرفتار شب او
هادی‎ست همان کعبه و هادی‎ست همان رکن
سرچشمه‎ی زمزم همه دم تشنه لب او
صحرای منا زیر نگاه کرمش هست
چشم دل حجاج همه در طلب او
قربان شدگان‎اند فدایی قدومش
خوب است دعای فرج از لعل لب او
فرخنده‎تر از مقدم هادی به جهان نیست
زیباتر از این غنچه به گلزار جنان او
باب غدیر است و گل ناب غدیر است
هادی‎ست که بر ساغر و پیمانه امیر استح
تا باب هدایت به علی حضرت هادی‎ست
پیداست که او ساقی این عید کبیر است
می‎ریخت احادیث غدیر از لب لعلش
در بحر ولایت سخنش دُرّ منیر است
در باب زیارات اگر جامعه از اوست
در باب مناجات هم او عین مجیر است
خوب است حرم را به مُحبَش بسپارند
در موسم حج نیست فقط شیعه مدیر است
تا سینه سپر شیعه‎ی هادی‎ست مصمم
مانع به ره کرب و بلا نیست مسلم
با عمر کَمَش لطمه‎ی بسیار کشیده
بر خویش غم فاطمه بسیار خریده
سرتاسر دوران گران‎مایه‎ی عمرش
جز گوشه‎ی زندان به تبعید ندیده
در دوره‎ی او بود که تخریبِ حرم شد
خود کرب و بلا را همه ویران شده دیده
در گوشه‎ی تبعید سر سفره‎ی روضه
ذکر دو لبش بود قد عمه خمیده
خون جگر از دیده به «یا عَمَّتی‎»اش رفت
هر بار که تا روضه ی گودال رسیده ...