تفسیر قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.

ترجمه و تفسیر آیات 26 سوره ص

أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ

يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُم بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَي فَيُضِلَّكَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يَوْمَ الْحِسَابِ (26)

ترجمه :

اى داود! همانا ما تو را در زمين جانشين قرار داديم، پس ميان مردم به حقّ داورى كن و از هواها و هوس ها پيروى نكن كه تو را از راه خدا منحرف مى كند. البتّه كسانى كه از راه خدا منحرف مى شوند برايشان عذاب سختى است به خاطر آن كه روز قيامت را فراموش كردند.

پیام‌ها :

- خداوند تدبير امور بندگانش را به انبيا سپرده است. «يا داود انّا جعلناك خليفة»
- تدبير امور مردم، حقّ خداست كه به هر كس بخواهد واگذار مى كند. «انّا جعلناك»
- دين از سياست جدا نيست. «يا داود انّا جعلناك خليفة»
- حكومت بر مردم، نعمت بزرگى است كه شكر آن، اجراى عدالت در ميان مردم است. «جعلناك خليفة... فاحكم بين الناس بالحقّ»
- محور قضاوت بايد حقّ باشد. «فاحكم بين الناس بالحقّ»
- رهبران و داوران جامعه بايد از هواى نفس دور باشند. «خليفة... فاحكم... لا تتبع الهوى»
- در مديريّت حتّى المقدور نيروها را حفظ كنيد. (خداوند به خاطر يك ترك اولى، اولياى خود را از گردونه ى اجتماع خارج نمى كند). «فاستغفر ربه... فغفرنا... يا داود انّا جعلناك»
- قضاوت از شئون حكومت است و بايد الهى باشد. «شددنا ملكه - انّا جعلناك خليفة - فاحكم»
- حكومت دينى، سابقه اى بس طولانى دارد. «شددنا ملكه - جعلناك خليفة - فاحكم»
- رفتار خليفه خدا بايد پرتوى از افعال الهى باشد. «واللّه يقضى بالحقّ»(23)، «فاحكم بين الناس بالحقّ»
- هر چه در برابر حقّ قرار گيرد، هوى و هوس است. «فاحكم بين الناس بالحقّ ولا تتبع الهوى»
- خطر قضاوت، دورى از حقّ و توجّه به هواهاى نفسانى است. «فاحكم... بالحق ولا تتبع الهوى»
- همه انسان ها حتّى انبيا در معرض دام هوس هستند كه از طريق هشدارهاى الهى مصون مى مانند. «لا تتبع الهوى»
- هوى پرستى ممنوع است، خواه تمايلات فردى و شخصى باشد يا گروهى و حزبى. «لا تتبع الهوى»
- هوى پرستى با انحراف مساوى است. «لا تتبع الهوى فيضلّك»
- خطرات گام به گام پيش مى آيد (گام اول هوى پرستى، گام دوم انحراف از راه خدا، گام سوم فراموش كردن حساب و قيامت و در نتيجه عذاب شديد). «لا تتبع الهوى فيضلّك... لهم عذاب شديد بما نسوا يوم الحساب»
- ايمان به معاد كافى نيست، بايد انسان ياد معاد باشد. (در مورد بعضى افراد قرآن مى فرمايد: «لا يؤمن بيوم الحساب»(24) ايمان به معاد ندارد ولى در اين آيه مى خوانيم: ايمان هست ولى معاد را فراموش مى كند. «نسوا يوم الحساب»
- هوى پرستى و فراموش كردن روز قيامت، خطراتى است كه حاكمان جامعه را تهديد مى كند. «جعلناك خليفة... لا تتبع الهوى... نسوا يوم الحساب»

23) غافر، 20.
24) غافر، 27.

بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر