◀ وقتی شلوار خمره ای برند بود!
◀ وقتی شلوار خمره ای برند بود!
✍ _ خبر داری دختر فلانی مانتویی شده؟
این جمله را زمان ما جوری می گفتند انگار دختر بیچاره با قمه بانک زده بود. دانشگاه را هم نفرین می کردند؛ هر چی آتیشه از گور دانشگاه بلند میشه! انصافا" دخترها روزگار سخت تری داشتند. یادم نمی آید کسی جلوی پسری را گرفته باشد و بگوید برادر این که پوشیدی شلواره خداوکیلی یا گونی؟
💇 ♂ بیشتر مکافات پسرها مدل مو بود. بغل ها را کمی کوتاه می کردند و پشت مو را با دقت روی یقه پیراهن رها می کردند و فوکول را گاهی اوقات با کمی تُف حالت می دادند! شلوار گشاد پیله دار که می پوشیدند، قیافه شان از دور شبیه چتر بازی بود که بعد از فرود هنوز فرصت نکرده چترش را جمع کند اما این شلوار زمانی کشته مرده داشت. خاطر خواهاش هزار هزار!
👕 خیلی از پسرها با شلوار فوق گشاد، کمر باریک و پیراهن گل منگلی از دور شبیه زنبور بودند اما مد روزگارش بود. یک مدل پیراهن آمده بود به اسم پیچ اسکن که نود و نه و نیم درصد پسرها تن می کردند. یکی از آن نیم درصد من بودم که دلم می خواست ولی قسمت نشد.
🎨 یک متر پارچه را با یک آبرنگ بدهید دست بچه دو ساله و بگویید عزیزم گند بزن بهش! محصول پیراهن پیچ اسکن می شود. رنگ های اجغ وجغ و ترکیبی عجیب که انگار طراحش برای دست انداختن ما خلق کرده بود. اما مُد بود. می فهمی مُد بود!
🙈 ترکیب شلوارهای خمره ای و پیراهن پیچ اسکن و کابشن خلبانی را کفش زبانه دار تکمیل می کرد. زبانه کفش حتما" باید مثل زبان سگ له له می زد تا طرف تیپش دخترکش بشود!
الان می خندید ولی شک نکنید معشوقه ای برای همین خوش تیپ ها نامه نوشته با عکس قلب و دختری زانو زده و تیر خورده مقابل صلیب و کنارش نوشته: ای تیر غمت را دل عشاق نشانه/جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه!
🔹 تیپ من در نوجوانی هم ترکیبی از این چیزها بود! چیزی مثل خیر الامور اوسطها. الان را نگاه نکنید که شلوار پسرها کلا" فاق ندارد و وقتی خم می شوند چیزی از روی زمین بردارند لوزالمعده شان هم می افتد بیرون، زمان ما علاوه بر زیپ و شصت دکمه، شلوارها برای محکم کاری کمربند هم داشتند.
مثلا" کمربند سفید با شلوار سیاه پیله دار و کفش چرمی پاشنه تخم مرغی ته دلبری بود.
⏳ هر زمانه ای داستان خودش را دارد. عکس های قدیمی فقط یادت می آورند که زمان چقدر شوخ طبع است.
👖 شلوار لی گل و گشادی که حداقل سه مرد بالغ راحت در آن جا می شدند از دایی ام به من ارث رسیده بود، سوم دبیرستان پوشیدم رفتم مدرسه، ناظم بَرم گرداند خانه تا همان خمره ای مشکی ام را بپوشم! چند سال پیش دیدمش که دوشادوش پسر نوجوانش راه می رفت. کمر شلوار پسرش تقریبا" روی زانوهایش بود!
روزگار است دیگر!
اما خودمانیم...
هیچ چیز بهتر از سادگی نیست...
سادگی، هیچ وقت از مد و دهان نمی افتد
#استادسخایی
✍ _ خبر داری دختر فلانی مانتویی شده؟
این جمله را زمان ما جوری می گفتند انگار دختر بیچاره با قمه بانک زده بود. دانشگاه را هم نفرین می کردند؛ هر چی آتیشه از گور دانشگاه بلند میشه! انصافا" دخترها روزگار سخت تری داشتند. یادم نمی آید کسی جلوی پسری را گرفته باشد و بگوید برادر این که پوشیدی شلواره خداوکیلی یا گونی؟
💇 ♂ بیشتر مکافات پسرها مدل مو بود. بغل ها را کمی کوتاه می کردند و پشت مو را با دقت روی یقه پیراهن رها می کردند و فوکول را گاهی اوقات با کمی تُف حالت می دادند! شلوار گشاد پیله دار که می پوشیدند، قیافه شان از دور شبیه چتر بازی بود که بعد از فرود هنوز فرصت نکرده چترش را جمع کند اما این شلوار زمانی کشته مرده داشت. خاطر خواهاش هزار هزار!
👕 خیلی از پسرها با شلوار فوق گشاد، کمر باریک و پیراهن گل منگلی از دور شبیه زنبور بودند اما مد روزگارش بود. یک مدل پیراهن آمده بود به اسم پیچ اسکن که نود و نه و نیم درصد پسرها تن می کردند. یکی از آن نیم درصد من بودم که دلم می خواست ولی قسمت نشد.
🎨 یک متر پارچه را با یک آبرنگ بدهید دست بچه دو ساله و بگویید عزیزم گند بزن بهش! محصول پیراهن پیچ اسکن می شود. رنگ های اجغ وجغ و ترکیبی عجیب که انگار طراحش برای دست انداختن ما خلق کرده بود. اما مُد بود. می فهمی مُد بود!
🙈 ترکیب شلوارهای خمره ای و پیراهن پیچ اسکن و کابشن خلبانی را کفش زبانه دار تکمیل می کرد. زبانه کفش حتما" باید مثل زبان سگ له له می زد تا طرف تیپش دخترکش بشود!
الان می خندید ولی شک نکنید معشوقه ای برای همین خوش تیپ ها نامه نوشته با عکس قلب و دختری زانو زده و تیر خورده مقابل صلیب و کنارش نوشته: ای تیر غمت را دل عشاق نشانه/جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه!
🔹 تیپ من در نوجوانی هم ترکیبی از این چیزها بود! چیزی مثل خیر الامور اوسطها. الان را نگاه نکنید که شلوار پسرها کلا" فاق ندارد و وقتی خم می شوند چیزی از روی زمین بردارند لوزالمعده شان هم می افتد بیرون، زمان ما علاوه بر زیپ و شصت دکمه، شلوارها برای محکم کاری کمربند هم داشتند.
مثلا" کمربند سفید با شلوار سیاه پیله دار و کفش چرمی پاشنه تخم مرغی ته دلبری بود.
⏳ هر زمانه ای داستان خودش را دارد. عکس های قدیمی فقط یادت می آورند که زمان چقدر شوخ طبع است.
👖 شلوار لی گل و گشادی که حداقل سه مرد بالغ راحت در آن جا می شدند از دایی ام به من ارث رسیده بود، سوم دبیرستان پوشیدم رفتم مدرسه، ناظم بَرم گرداند خانه تا همان خمره ای مشکی ام را بپوشم! چند سال پیش دیدمش که دوشادوش پسر نوجوانش راه می رفت. کمر شلوار پسرش تقریبا" روی زانوهایش بود!
روزگار است دیگر!
اما خودمانیم...
هیچ چیز بهتر از سادگی نیست...
سادگی، هیچ وقت از مد و دهان نمی افتد
#استادسخایی
۷.۲k
۰۴ خرداد ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.