رحلت یا شهادت

#پیامبر_اکرم_صلی_الله_علیه_واله_وسلم_وفات_یافت_رحلت_نمودند_یا_اینکه_شهید_شدند؟!!
قسمت۱۶

4، این کار، کار خطرناک و بدی بوده که وقتی پیامبر(ص) پرسیدند: «چه کسی این کار را کرده؟ گفتند: عمویت عباس!» این اتهام به عباس برای این بود که از تبعات آن می‌ترسیدند و برای خلاصی از آن، آن کار را به گردن عباس انداختند.
5، کسانی که جرأت کردند آن ماده را به پیامبر(ص) بنوشانند، از بین زنان ایشان بوده اند که روایت #احمد_حنبل (یشهد کنّ) بر آن دلالت می‌کند.
6، عایشه سر دسته کسانی بوده که این کار را کرده اند، چرا که در روایت بخاری از عایشه نقل می‌کند: «لددنا»، «ما دوا خوراندیم». و در روایت احمد حنبل عایشه می‌گوید: «قلت:کراهیة المریض الدواء»، «گفتم: به خاطر کراهت مریض از دواست».
7، این کار وقتی صورت گرفته که پیامبر(ص) در حال اغما یا خواب بوده اند و همه روایات به این اشاره دارد که وقتی حال پیامبر(ص) افاقه پیدا کرد و بهتر شد، «پرسیدند: چه کسی این کار را کرده است؟» و آن زنان می‌دانستند که نمی‌توانند این کار را در حال بیداری پیامبر(ص) انجام دهند، برای همین منتظر فرصتی بودند که بتوانند نقشه شوم خود را عملی کنند.
8، کسانی که این کار را کرده اند یک نفر نبوده اند، بلکه این کار گروهی بوده که از لفظ «لددنا» و «لا تلدّوني» فهمیده می‌شود.
9، این که عایشه گفت: «کراهیة المریض الدواء» برای گمراه کردن اذهان دیگران بوده تا بتواند در آن لحظه کار خود را به پایان برساند و دیگران او را از این کار منع نکنند، چرا که هر عاقلی میداند که رسول خدا(ص) مانند کودک خردسال نیستند که مصلحت و مفسده خود را ندانند، تا دیگران مجبور باشند به زور دوا را در دهان ایشان بریزند.
10، نهی پیامبر(ص) از این کار قبل از شروع این کار بوده است و جملة «ألم أنهکم أن لا تلدّونی» بر آن اشاره دارد.
11، کسانی که در این کار شریک بوده اند همگی در آتش دوزخ مخلد خواهند بود، زیرا آنان با علم به این که پیامبر(ص) آنان را نهی کرده چنین کرده و خداوند تبارک و تعالی در قرآن کریم می‌فرماید: ﴿وَ مَن یَعصِ اللهَ وَ رَسُولَهُ فَإنَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ خالِدينَ فِیها أَبَداً﴾(48) «هر که خدا و رسولش را نافرمانی کند، قطعاً برای او آتش #جهنم است که جاودانه در آن خواهد ماند».
(ادامه مطلب در پست بعدی...)

اینستاگرام:
https://www.instagram.com/p/CxOL9CLMHh-/?igshid=M2MyMzgzODVlNw==