این سرزمین

این سرزمین
لبریز انسان‌های به انزوا رسیده‌ای
هست که به تنهایی
نمی توانند دردها
و رنج های خودشان را
درمان کنند.
من تنها هستم کار زیادی هم
از دستم ساخته نیست
ولی باید بروم و با کلامی
یا تکان دادن دستی هم که شده
قدری از دردهاشان بکاهم
دردها بی‌شمارند
درک رنج‌های همدیگر
دنیا را قشنگ می کند.
#بختیار
دیدگاه ها (۷)

از لبان تو  من زیباترین بوسه هارو  در باغ راز و خِلوت  عشق چ...

من با نخستین نگاه تو نطفه شدم با بوسه های تو در لبانت رشد...

همه گفتند در این باره سخن ها : فرزاد نتوان رسم وفاداری را طل...

می‌گویند خوراک خدا غم است من که ابلیسم چرا !؟#فرزاد_بختیار

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط