در روایات شباهت هایی میان حضرت مهدی ع و انبیاء و ائمه

*در روایات، شباهت هایی میان حضرت مهدی (ع) و انبیاء و ائمه (ع) آمده است:*

شباهت به آدم(ع): خداوند، آدم را خلیفه خود در زمین قرار داد.

شباهت به هابیل(ع): نزدیک ترین افراد، هابیل را کشت، یعنی برادرش و همچنین نزدیکترین افراد، قصد کشتن امام قائم (ع) را نمود عموی او یعنی جعفر کذاب.

شباهت به شیث(ع): حضرت شیث اجازه نیافت که علم خودش را آشکار کند، حضرت نیز اجازه نیافته تا روز وقت معین.

شباهت به نوح(ع): عمر طولانی

شباهت به ادریس(ع): ادریس (ع) به آسمان بالا برده شد، و حضرت مهدی (ع) را هنگام ولادت، روح القدس بر بال خود گرفت و به آسمان ها برد. ادریس (ع) نیز از قومش غایب شد.

شباهت به هود(ع): حضرت نوح، ظهور حضرت هود را بشارت داده بود و خداوند، کافران با به وسیله او هلاک کرد.

شباهت به صالح(ع): حضرت صالح مدتی از قومش غایب شد و وقتی بازگشت عده ای او را انکار کردند.

شباهت به ابراهیم(ع): حضرت ابراهیم (ع) دوران حمل و ولادتش مخفیانه بود و رشد او در یک هفته، به اندازه یک ماه بود و در یک ماه به اندازه یک سال، حضرت ابراهیم (ع) دو غیبت داشت.

شباهت به اسماعیل(ع): خداوند به ولادت اسماعیل (ع) بشارت داد. و چشمه زمزم برای حضرت اسماعیل (ع) از زمین جوشید.

شباهت به اسحاق(ع): پس از آن که ساره از بچه دار شدن مأیوس شده بود، خداوند ولادت اسحاق (ع) را بشارت داد.

شباهت به لوط(ع): فرشتگان برای یاری اش نازل شدند.

شباهت به یعقوب(ع): یعقوب (ع) منتظر فرج بود تا این که خداوند پس از مدتی طولانی، پریشانی اش را برطرف ساخت.

شباهت به یوسف(ع): یوسف (ع) زیباترین اهل زمان خود بود و مدتی غایب و مدتی نیز دچار زندان شد.

شباهت به خضر(ع): عمر طولانی و حضور هر سال در مناسک حج.

شباهت به الیاس(ع): عمر طولانی و حضور هر سال در حج و غایب شدن از قومش.

شباهت به ذوالقرنین: پیغمبر نبود، ولی بر مردم حجت بود و از قومش غایب شد؛ غیبتی طولانی.

شباهت به شعیب(ع): عمرش طولانی و استخوان هایش کوفته شد. از نظر قومش غائب شد و دوباره به صورت جوانی به آن ها بازگشت.

شباهت به موسی(ع): دوران حمل و ولادتش مخفی بود و دو غیبت داشت. از ترس دشمنانش غایب شد و بنی اسرائیل منتظر قیامتش بودند. عصایی داشت که معجزه اش بود.

شباهت به هارون(ع): خداوند هارون را به آسمان بالا برد. هارون سخن موسی را از راه دور می شنید.

شباهت به یوشع(ع): منافقان با او جنگ کردند. خورشید برای یوشع (ع) بازگشت.

شباهت به حزقیل(ع): خداوند برایش مردگانی را زنده کرد.

شباهت به داود(ع): خداوند او را خلیفه در زمین قرار داد و آهن را برایش نرم کرد.

شباهت به سلیمان(ع): داود (ع) او را جانشین خود قرار داد، در حالی که به سن بلوغ نرسیده بود. حکومت سلیمان بر جن و انس و پرندگان بود و مدتی از قومش غایب شد. خورشید برایش بازگشت.

شباهت به دانیال(ع): مدتی غایب شد.

شباهت به عزیر(ع): وقتی به قومش بازگشت، تورات را آن طور که بر موسی بن عمران (ع) نازل شده بود خواند.

شباهت به جرجیس(ع): خداوند مردگانی را برایش زنده کرد.

شباهت به ایوب(ع): بر بلاصبر کرد. چشمه برایش جوشید. خداوند مردگانی را برایش زنده کرد.

شباهت به یونس(ع): پس از غیبت، به قیافه جوانی به سوی قومش بازگشت.

شباهت به زکریا(ع): فرشتگان او را ندا می کردند. و در مصیبت ابا عبدالله الحسین سه روز گریه کرد.

شباهت به یحیی(ع): به ولادتش بشارت داده شده بود و در شکم مادر سخن می گفت.

شباهت به عیسی(ع): فرزند بهترین زنان زمانش بود و در شکم مادر تکلم می کرد و گهواره سخن می گفت. خداوند او را به آسمان بُرد و مردم درباره اش اختلاف کردند. به اذن خداوند مرده را زنده می کرد.

شباهت به حضرت محمد(ص): حضرت رسول اکرم (ص) فرمود: مهدی از فرزندان من است، اسم او اسم من، کنیه اش کنیه من، و از نظر خلق و خُلق شبیه ترین مردم به من است.

شباهت به امام علی(ع): علم و زهد و شجاعت.

شباهت به امام حسن(ع): حلم و بردباری.

شباهت به امام حسین(ع): نبودن بیعت طاغوت زمان بر ایشان، بالا بردن به آسمان، آرزوی بودن در رکاب حضرت، ترس حضرت هنگام حرکت از مدینه، طلب یاری و ...

شباهت به امام سجاد(ع) عبادت.

شباهت به امام باقر(ع): شباهتش به رسول خدا (ص).

شباهت به امام صادق(ع): کشف علوم و بیان احکام برای مردم.

شباهت به امام کاظم(ع): تقیه و شدت ترس از دشمنان.

شباهت به امام رضا(ع): تقیه و ترس در زمانش برداشته شد.

شباهت به امام محمد تقی(ع): در کودکی به امامت رسید.

شباهت به امام علی النقی(ع): هیبت حضرت.

شباهت به امام حسن عسکری(ع): هیبت حضرت. [1]

📚📚[1]-مکیال المکارم، ج1، ص196 تا 257
📚📚موعودنامه(فرهنگ الفبایی مهدویت) /مجتبی تونه ای/ ص426

#تعجیل_در_فرج_صلوات
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج