کپشن

#کپشن
دارم یک تحقیق میخونم در مورد سرطان .
نوشته : استرس و دوره های مزمنِ غم و اندوه میتواند به تولید وفعال شدن سلول های سرطانی منجر شود .
نوشته : در محیط های پر استرس نرخ ابتلا به سرطان بیشتر است
دارم به هر تک غمی که از دل ما گذشته و شده یک سلول سرطانی فکر می کنم .
دارم به حافظه ی هر سلول سرطانی فکر میکنم به تاریخچه سلول هایی که از حرفهای تلخ ، از کنایه ها ، از نادیده گرفته شدن ها ، از رها شدن ها ، از تحت فشار گرفتن ها ، تهمت ها ، توهین ها ، نشنیده شدن ها ، گریه های شبانه ، سکوت های روزانه ، خستگی ها ، تنهایی ها ، زخم های بی مرهم ، درد های بی درمان ، غم های کهنه ، غصه های زیرپوستی و دشمنی های در قالب دوستی زاده شده اند
اگر میشد هسته سلول های سرطانی را شکافت و علت را بیرون کشید ، هر سرطان را میشد با یک تراژدی برابر دانست
یک نگاه به اطرافیان سالم تان بکنید و ببینید اگر خدایی نکرده روزی سرطان بگیرد چند تا سلول سهم شماست ؟
چند تا از سلول های سرطانی او را شما کاشته اید ، آب داده اید ، بارور کرده اید ؟
آیا اطمینان این را دارید که سلول را بشکافند و حافظه اش را از وجود شما خالی ببینند ؟
سرطان هم نشویم
غم نشویم به دلِ هم
درد نشویم به جان هم خواسته یا ناخواسته
دنیا خودش به قدر خودش کوفت هست . بیایید سلول های سرطانی خفته ی تنِ هم را بخشکانیم
هر طور که میتوانیم .هر طور که بلدیم
مابد نیستیم . فقط گاهی حواسمان نیست
فقط گاهی زیادی حواسمان به خودمان است .
مرهم هم باشیم
همین ...


تنم فرسود وعقلم رفت ،
وعشقم همچنان باقی ..... ❤

#دلنوشته
#عشق
#سرطان
#قوی_باش