''سالها می گذرد ،

''سالها می گذرد ،

و اینستاگرام هم مثل فیس بوک و وبلاگ و
وی چت ، از رده خارج می شود ،

سالها می گذرد و شاید ما از خیر عکس
گذاشتن ها و فیلم گذاشتن ها و پست
گذاشتن های مجازی بگذریم ،

از خیر این که
گریه کنیم و عکس بگذاریم و به بقیه حالی
کنیم ما ناراحتیم ، از خیر این که با اصرار به
کسی توی پست هایمان بفهمانیم دلتنگیم
میگذریم ،

کاری به این ندارم که چه راه
جدیدتری برای گفتن حس ها و حرف هایمان
پیدا میکنیم ، کاری ندارم از دنیای مجازی به
چه چیزی کوچ میکنیم ،

کاری به این ندارم که
سالها بعد چه طوری میخواهیم از خودمان و
حال و روزمان بگویم و اصلا سالها بعد
ترجیح میدهیم همچنان حس هایمان را به
کسی بگوییم ؟ یا نه ،

می خواستم بگویم شاید سالها بعد ، من توی
آشپزخانه مشغول ظرف شستن باشم ، دخترم
بپرد وسط پذیرایی و داد بزند : مامان تو اون
موقعها اینستاگرام داشتی ؟ .. ،

یادم نیاید
پسوردم چه بود ، یادم نیاید چندتا فالوور
داشتم ، فقط یادم بیاید آن روزها توی پست
هایم میخواستم به چه کسی بگویم : 'امروز
که بدون تو گذشت چه حسی دارم'

شیر آب را باز بگذارم
و به ظرف های توی سینگ خیره شوم

شاید تکنولوژی آنقدر پیشرفت کرده
باشد که دخترم بتواند توی برنامه ی جدید اجتماعی مد شده ی آن روزها ، حس دلتنگی زنی چهل ساله را پست کند..'