هر آدمی احتیاج داره گاهی وقتا تو زندگیش قوی نباشه. خسته ش

هر آدمی احتیاج داره گاهی وقتا تو زندگیش قوی نباشه. خسته شه، گریه کنه، سکوت کنه، داد بزنه، تا دوباره آروم بگیره دوباره شروع کنه دوباره لبخند بزنه، راه بیفته. تواون دوره خستگی و بی جونی اگه به یکی پناه برد یعنی اون آدم، آدم امنِ زندگیشه، یعنی اون آدم همونیه، که نمیرسه ضعف هاش رو بدونه و ببینه. همونی که دلش میخواد تو بغلش گریه کنه، اما وقتی اون آدم واکنش خوبی نشون نده وقتی جای آروم کردن بدتر یه رو دیگه بذاره‌روی جای تمام زخم های قبلی وقتی یکاری کنه که طرف بدتر تو غم هاش فرو بره، دیگه از اون به بعد اون قوی و خسته،از گفتن حرفها و درد دلهایش به اون آدم میترسه،دیگه از اون به بعد اگر دلش بخواد تو بغلش گریه کنه سختشه سمتش بره، ممکنه حتی یه غصه ای که دیگه نمیتونه حرفهایش رو بهش بزنه هم تو دلش بمونه ولی درباره ش چیزی نگه، میدونی کاش اگر آدم امنِ کسی هستیم خودمون رو ازش نگیریم شاید اون آدم فقط مارو داشته باشه شاید اون آدم مارو جزئی از وجود خودش بدونه وجود آدم هارو ازشون نگیریم!❤