تا زخمی ی آزادی و نانم چه بهاری

تا زخمی یِ آزادی و نانم ،  چه بهاری؟

با وحشتِ افتاده به جانم ، چه بهاری؟


در متنِ زمستان شده ام باغ ِ "شقایق"

 با "نرگسِ چشم نگرانم" ، چه بهاری؟


سرمایِ دی و بهمن و خونابه یِ اسفند

پاشـیده به دیوارِ زمانم ، چه بهاری ؟


بغضی که فرو مانده به اعماق گلویم

آویخته بر قفل زبانم ، چه بهاری ؟


وقتی که قرارست به زانوی حقارت ...

خود را به تهِ خط برسانم چه بهاری ؟


اندیشه یِ پرواز زمین گیرِ تـفنگست !

در کنجِ قفس مرثیه خوانم ، چه بهاری ؟


با ماهی ِ بی حوصله در حافظه تـُنگ ـ

هستـم! ، که فقط زنده بمانم ، چه بهاری؟


#محمد_حسین_ناطقی