قدر آتش به اختیارهای فرهنگی را بدانیم

قدر «آتش به اختیار»های فرهنگی را بدانیم

🔴 «آتش ‌به ‌اختیار»عبارتی بود که رهبر معظم انقلاب روز گذشته به کار بردند و مورد توجه کاربران قرار گرفته و اغلب نگاه انتقادی به آن داشتند.
اگر از هجویات و مضحکه‌های این انتقادات بگذریم، بخشی از آن بواسطه به‌کارگیری بردن یک عبارت نظامی در مسایل فرهنگی بود. برخی معتقد بودند اساسا چرا باید یک عبارت نظامی بکار گرفته شود و با این سوال به نتایج مختلفی هم رسیدند.
من تنها با یک دقیقه تامل به موارد مشابهی رسیدم. عبارت «مکانیزم ماشه» برای اذهان ما کاملا آشناست.چراکه در ماجرای مذاکرات بارها توسط دیپلمات‌ها و محافل رسانه‌ای بکار برده شد. یا همین عبارت فنی «سه‌به‌چهار» کردن ماشین که در محاورات عامه برای موضوع دیگری بکار برده می‌شود.
فکر کنم آنقدر موضوع مشخص است که نیاز به توضیح اضافی نباشد.بکارگیری برخی از عبارات برای فهم موضوع امری رایج است. شما هم فقط یک دقیقه فکر کنید حتما ازین تعابیر پیدا می‌کنید.

🔵 اما بخش دیگری از انتقادات بیشتر محتوایی بود.عبارت«آتش‌به‌اختیار» به اختیار مطلق برای هرگونه رفتار جوانان انقلابی تعبیر شد تا جایی که یک ماجرای اسیدپاشی که روز گذشته اتفاق افتاد اولین شاهد این تعبیر معرفی شد.
اگر نگاهی به گفته‌های سی‌سال اخیر رهبری داشته باشیم «تشویق جوانان به نقش‌آفرینی در همه عرصه‌ها» حرف اول را می‌زند. این دیدار هم با دانشجویان بود زمانی که از بی‌تحرکی سیاست‌گذاران فرهنگی و مسیولان انتقاد شد رهبری این جملات را بیان کردند و برداشت من همان تشویق به نقش‌آفرینی جدی و معطل نماندن برای تصمیم‌گیری‌های بسیار دیر و روند کند اداری کشور بود.

🔴 هرکسی کمترین فعالیت فرهنگی را داشته باشد می‌داند اصلی‌ترین آسیب فرهنگ در کشور عارضه‌ی گیروبندهای مهلک اداری است. مصداق سخنان رهبرمان همان جوانان فعال در زمینه کتاب‌خوانی است که بدون معطل ماندن برای بودجه‌های دولتی و نیاز به آمار دادن، آستین بالا زده‌اند و کتاب‌خانه‌های مختلفی در مناطق محروم ایجاد کرده‌اند.
قدر این «آتش‌به‌اختیارها» را بدانیم.