وقتی چشت پاییز می شه

وقتی چِشت پاییز می شه

باغ دلِت گلریز می شه

تصویرِ غم می شینه تو چشمِ سیاهت

وقتی چِشت لبریز می شه

اشکای تو آویز می شه

دونه دونه می چیکه از چشم سیات

آخ نمیدونی دل آدم رو چه می شکونی

خودت بهتر از هرکی می دونی

که بارون پاییز می سوزونه دل آدمارو

می خوای بری حرفی نداری

اشکات دارن جار میکشن

رفتن همیشه پر غمه

انگار دارن داد می کشَن

آی نمی دونی دلِ آدم رو چه می شکونی

خودت بهتر از هرکی می دونی

که بارونِ پاییز می سوزونه

دل آدما رو