حجابت را

ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺶ ﮐﺮﺩﻡ
ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺩﻟﯿﻞ ﺩﺍﺷﺘﻢ :
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ، ﺑﺮﺍﯼ ﻗﻠﺐ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻧﻢ
ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺗﺎﺝ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺷﺪ
ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﮐﺸﻒ ﮐﺮﺩﻡ
ﺣﺎﻻ ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮﯼ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ
ﯾﺎ ﻫﺮﻭﻗﺖ ﯾﺎ ﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺭﻭ ﺑﮕﯿﺮﻡ
ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻭﺟﻮﺩﻡ، ﺑﺮﺍﯼ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺷﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﺶ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ :
ﻋﺰﯾﺰﻡ ! ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ؟
ﺣﺎﻻ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ :
ﻭﺍﻗﻌﺎ حجابت را ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ؟
ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﯼ ﻧﺎﺭﺳﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﺲ ﻣﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ حجابم،
ﺑﻪ ﺗﺎﺝ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺍﻡ ...
حجاب من چیزی از اخلاق و شادی های دخترانه من کم نمی کند.
بگذار به چادرت پیله کنند مدام ، به پروانه شدنت می ارزد.