آره مثل راهی هستم که همه میان و میرن .... ولی کسی نمیمونه

آره مثل راهی هستم که همه میان و میرن .... ولی کسی نمیمونه ... شاید گاهی خسته بشن بزنن کنار .... ولی وقتی خستگیشون برطرف شد ... میرن ... آره یه راهم ... یه راه ارتباطی ... که همه رو به هم وصل میکنم ... ولی همه عبور میکنن تا به مقصدشون برسن .... راه بودن سخته ... و پر از تنهاییه ... و پر از غمگین شدن ... چون راه ها گاهی به مسافرا عادت میکنن و وقتی مسافرا میرن ... راه ها خیلی تنها میشن ....
امیدوارم کسی راه بودن رو تجربه نکنه ... چون بقیه فقط به آخر راه نگاه میکنن .... به تمام شدن تو :(