گل که باشی باغبانها دست چینت میکنند

گل که باشی باغبانها دست چینت میکنند
سنگ باشی میتراشند و نگینت میکنند

هرگز از این پیله تنهایی ات غمگین نباش
روزگاری میرسد فرش زمینت میکنند

چوب خشکی در بیابان باش اما مرد باش
چوب نامردی اگر در آستینت میکنند

ای درخت پیر
بر این شاخه ها دل خوش نکن
چون که با دست تبر
مطبخ نشینت میکنند

نیشخند دوستان
از زخم دشمن بدتر است
آشنایان بیشتر اندوهگینت میکنند