اشک علی

مولا علی در تمام عمرْ از کوته فکری و رذالت و دنائت و بدکاریِ عربهای آن زمان ، خون خورد و خون گریست
و قلبی سخت آزرده داشت
و هیچ مردی در تاریخ نیامد که چون مولای متقیان علی ، دلش دریای غم باشد، چشمش چشمه ب خشکی ناپذیرِ اشک_
با آن های های گریستن ها و به گردون رسیدنِ فریادهای «یا رب یا ربِ!» نیمه شبانه اش
و آن تنهاییِ عظیمِ خوف انگیزش ، که او را تا حدِّ تنها انسانِ انسانیت پذیرفته بر سراسرِ زمین خدا بالا می بُرد...
آیا مولا علی مردی بود که در حسرتِ رسیدن به حکومتِ چند روزه ی دنیا زار بزند؟!
آیا او از اینکه جلالی نداشت جز جلالِ غمبارِ روح فریاد میکشید؟
کدام دشمن ، حتی جرئت میکند که چنین بگوید؟
علی از سقوط ارزشها می گریست
و از اینکه پیامی چنان دگرگون کننده ، بر زمینْ نرسیده چون قطره ای باران در صحرای عربستان فرو رفته بود
و از ظلمِ حاکم بر جامعه ، و از فساد مُسلط.

📚#نادرابراهیمی
📙#صوفیانه‌ها_و_عارفانه‌ها