در امتداد هیچ قدم می زنم مدام

در امتداد هیچ قدم می زنم مدام
هی بر ستیغ هیچ علم می زنم مدام

هی شعر می سرایم و هی شعر خویش را
با خشم و انتقام قلم می زنم مدام

با آنکه سالهاست به آخر رسیده ام
تکرار را همیشه رقم می زنم مدام

دل را به سایه های مردد فروختم
من از یقین و عشق که دم می زنم مدام !

بی جستجوی تابش خورشید زیستم
در سایه سار ماندم و نم می زنم مدام

در دیگ بخت من که به غیر از شکست نیست
آن را دوباره از چه به هم می زنم مدام