••| Band: Daughter
••| Band: #Daughter
Album: #Not_to_Disappear
Genre: #Alternative_pop ( #Indie_folk , #Dream_pop , #ambient , #indie_rock , #Indie_pop , #neo_folk )
Year: #2016
ارائه بسیاری آلبوم ها و آثار عالی در سال گذشته، پیشاپیش این نوید را میداد که، سال 2016 سالی مملو از آثار تحسین برانگیز خواهد بود؛ نویدی که تا کنون بسیار فراتر از انتظار هم به ثمر نشسته است.(البته آلبوم نا امید کننده "مگادث" را نادیده میگیرم!)
در چند سال اخیر موجی نو در موسیقی به راه افتاده، که سعی در ترکیب بیش از پیش سبک های مختلف و ایجاد تعاریفی نو و بدیع در موسیقی دارد؛ هنرمندان و بندهای بسیاری نیز در این عرصه قدم نهادند و البته نتایج کار اکثر آنها هم تقریبا فاجعه بار بوده است، اما در این میان کسانی که توانسته اند از این میدان سربلند خارج شوند، آنچنان آثار خاص و دلنشین و حیرت آوری آفریدند، که اگر خودان هم بخواهید فراموششان کنید، مطمئن باشید که ندایی از عمیق ترین نقاط روحتان، نهیبتان خواهد داد!
بند سه نفره " Daughter" از همان ابتدای تشکیلش، از همه لحاظ عجیب و غیر معمول بود، از ترکیب اعضا گرفته تا نحوه شکل گیری و حتی نوع ارائه اولین اثر رسمیشان! " Elena Tonra" موسس و لیدرگروه که اصالتی ایتالیایی-بریتانیایی دارد، از همان سنین پایین کار در زمینه آهنگ سازی و خوانندگی را شروع کرد و بیش از چند دوجین کارهای عجیب و غریب و تجربی در دوران قبل از تشکیل گروه از او موجود است! داستان از اینجا آغاز میشود که "النا تونرا" روزی در کافه-باری که معمولا به آنجا میرفته توجهش به نوع خاص نوازندگی " Igor Haefeli" گیتاریست که اصالتی سوییسی-اتریشی دارد جلب میشود و پس از صحبت از علایق مشترکشان تصمیم میگرند که گروهی را تشکیل دهند، چندی بعد دقیقا در همان کافه با "Remi Aguilella" فرانسوی-الجزایری که درامری چیره دست بود آشنا میشوند و بخشی از نام همان کافه که " red milk Daughter" بوده است را برای گروه برمیگزینند، و اینچنین این گروه شش ملیتی تشکیل میشود! شش ملیتی که هر کدام نامها و استعدادهای بزرگی را در خود پرورانده اند.
گروه در ابتدا مشخصا گرایشات ایندی-فولک داشته و البته آثار خوبی نیز در این ژانر ارائه دادند. اولین آلبومشان که تنظیمات آمبیِنت کاملا در آن محسوس بود و ترک های آن در استایل های ایندی-فولک، ایندی-پاپ و ایندی-راک کار شده بود، اثری واقعا دوست داشتنی بود که بسیار هم باعث شهرتشان شد. ولی این " Daughter" که امروزه میشناسیم از سینگل "Smother" در سال 2011 آغاز شد و در نهایت در آخرین آلبوم آنها به تکامل رسید.
آلبوم "Not to Disappear" که در اوایل سال 2016 عرضه شد، آلبومی از هر جهت هوشمندانه و پر از نبوغ است. آلبوم کاملا خط سیری یک پارچه داشته و تماما در سبک منحصر به فرد " Daughter" کار شده است. عامیانه ترین و بهترین توصیفی که در باب سبک این گروه میتوانم بکنم اینست که: "تصور کنید که ایندی-فولک، دریم-پاپ، ایندی-راک، ایندی پاپ،و نئو-فولک را با هم درون مخلوط کن بریزند و سپس آن را در بشقابی ساخته شده از آمبیِنت و دِرون، برایتان سِرو نمایند!" سبک خاص این گروه از سال 2013 و پس از انتشار سینگل "Youth"، از سوی بسیاری منتقدان "آلترناتیو-پاپ" نامیده شد؛ این نام از مصاحبه "ریچارد ریگن" در بی بی سی با گروه می آید. هنگامی که ریگن چندین بار پشت سر هم از "النا تونرا" پرسید که: "جدی میگم واقعا سبک شما چیه!؟" ، تونرا هم به شوخی پاسخ داد: "شما بهش بگو آلترناتیو پاپ!"
آلبوم با ترک دردمند و مالیخولیایی "Alone" آغاز میشود، از همان لحظه اول صدای "تونرا" تسخیرتان میکند؛ شعر و موسیقی شدیدا نگران و پر از گلایه هست و عجیب اینکه این همه گلایه و نگرانی آنقدر لطیف است که دوست خواهید داشت با چشمان بسته به آن گوش فرا دهید. در "Doing The Right Thing" وکال کمی با شما صمیمی تر شده و اکنون از سرگذشت و اشتباهاتش میگوید. و ترک "Fossa" همچون نامش روزنه های امیدی است که هنوز مسدود نشده اند. "How" پر از شک است، پر از تردید هایی که وجود انسان امروز را تسخیر کرده اند، تردیدی که همان آخرین روزنه ها را نیز به دست فراموشی خواهد سپرد؛ تا آنجایی که گویا وجودتان به سنگ تبدیل میشود، واقعیتی که در "Made Of Stone" با آن روبرو خواهید شد. "Mother" عجیب ترین ترک آلبوم است و همانگونه که از نامش هم بر می آید، شما را به خلسه ای لبریز از آرامش میبرد، جایی که در آن عمیق ترین ریشه ها و لطیف ترین نقاط روحتان را میبیند. نیمه دوم آهنگ مو را به تن هر انسانِ ، انسانی راست خواهد کرد و حتی شاید چون من چشمانش را پر از اشک!
در "New Ways" شما دوباره بازگشته اید، با خودتان آشتی کرده اید و دنبال راه ها و زندگی جدیدی هستید، هرچند که هنوز غم و ناامیدی در وجودتان
Album: #Not_to_Disappear
Genre: #Alternative_pop ( #Indie_folk , #Dream_pop , #ambient , #indie_rock , #Indie_pop , #neo_folk )
Year: #2016
ارائه بسیاری آلبوم ها و آثار عالی در سال گذشته، پیشاپیش این نوید را میداد که، سال 2016 سالی مملو از آثار تحسین برانگیز خواهد بود؛ نویدی که تا کنون بسیار فراتر از انتظار هم به ثمر نشسته است.(البته آلبوم نا امید کننده "مگادث" را نادیده میگیرم!)
در چند سال اخیر موجی نو در موسیقی به راه افتاده، که سعی در ترکیب بیش از پیش سبک های مختلف و ایجاد تعاریفی نو و بدیع در موسیقی دارد؛ هنرمندان و بندهای بسیاری نیز در این عرصه قدم نهادند و البته نتایج کار اکثر آنها هم تقریبا فاجعه بار بوده است، اما در این میان کسانی که توانسته اند از این میدان سربلند خارج شوند، آنچنان آثار خاص و دلنشین و حیرت آوری آفریدند، که اگر خودان هم بخواهید فراموششان کنید، مطمئن باشید که ندایی از عمیق ترین نقاط روحتان، نهیبتان خواهد داد!
بند سه نفره " Daughter" از همان ابتدای تشکیلش، از همه لحاظ عجیب و غیر معمول بود، از ترکیب اعضا گرفته تا نحوه شکل گیری و حتی نوع ارائه اولین اثر رسمیشان! " Elena Tonra" موسس و لیدرگروه که اصالتی ایتالیایی-بریتانیایی دارد، از همان سنین پایین کار در زمینه آهنگ سازی و خوانندگی را شروع کرد و بیش از چند دوجین کارهای عجیب و غریب و تجربی در دوران قبل از تشکیل گروه از او موجود است! داستان از اینجا آغاز میشود که "النا تونرا" روزی در کافه-باری که معمولا به آنجا میرفته توجهش به نوع خاص نوازندگی " Igor Haefeli" گیتاریست که اصالتی سوییسی-اتریشی دارد جلب میشود و پس از صحبت از علایق مشترکشان تصمیم میگرند که گروهی را تشکیل دهند، چندی بعد دقیقا در همان کافه با "Remi Aguilella" فرانسوی-الجزایری که درامری چیره دست بود آشنا میشوند و بخشی از نام همان کافه که " red milk Daughter" بوده است را برای گروه برمیگزینند، و اینچنین این گروه شش ملیتی تشکیل میشود! شش ملیتی که هر کدام نامها و استعدادهای بزرگی را در خود پرورانده اند.
گروه در ابتدا مشخصا گرایشات ایندی-فولک داشته و البته آثار خوبی نیز در این ژانر ارائه دادند. اولین آلبومشان که تنظیمات آمبیِنت کاملا در آن محسوس بود و ترک های آن در استایل های ایندی-فولک، ایندی-پاپ و ایندی-راک کار شده بود، اثری واقعا دوست داشتنی بود که بسیار هم باعث شهرتشان شد. ولی این " Daughter" که امروزه میشناسیم از سینگل "Smother" در سال 2011 آغاز شد و در نهایت در آخرین آلبوم آنها به تکامل رسید.
آلبوم "Not to Disappear" که در اوایل سال 2016 عرضه شد، آلبومی از هر جهت هوشمندانه و پر از نبوغ است. آلبوم کاملا خط سیری یک پارچه داشته و تماما در سبک منحصر به فرد " Daughter" کار شده است. عامیانه ترین و بهترین توصیفی که در باب سبک این گروه میتوانم بکنم اینست که: "تصور کنید که ایندی-فولک، دریم-پاپ، ایندی-راک، ایندی پاپ،و نئو-فولک را با هم درون مخلوط کن بریزند و سپس آن را در بشقابی ساخته شده از آمبیِنت و دِرون، برایتان سِرو نمایند!" سبک خاص این گروه از سال 2013 و پس از انتشار سینگل "Youth"، از سوی بسیاری منتقدان "آلترناتیو-پاپ" نامیده شد؛ این نام از مصاحبه "ریچارد ریگن" در بی بی سی با گروه می آید. هنگامی که ریگن چندین بار پشت سر هم از "النا تونرا" پرسید که: "جدی میگم واقعا سبک شما چیه!؟" ، تونرا هم به شوخی پاسخ داد: "شما بهش بگو آلترناتیو پاپ!"
آلبوم با ترک دردمند و مالیخولیایی "Alone" آغاز میشود، از همان لحظه اول صدای "تونرا" تسخیرتان میکند؛ شعر و موسیقی شدیدا نگران و پر از گلایه هست و عجیب اینکه این همه گلایه و نگرانی آنقدر لطیف است که دوست خواهید داشت با چشمان بسته به آن گوش فرا دهید. در "Doing The Right Thing" وکال کمی با شما صمیمی تر شده و اکنون از سرگذشت و اشتباهاتش میگوید. و ترک "Fossa" همچون نامش روزنه های امیدی است که هنوز مسدود نشده اند. "How" پر از شک است، پر از تردید هایی که وجود انسان امروز را تسخیر کرده اند، تردیدی که همان آخرین روزنه ها را نیز به دست فراموشی خواهد سپرد؛ تا آنجایی که گویا وجودتان به سنگ تبدیل میشود، واقعیتی که در "Made Of Stone" با آن روبرو خواهید شد. "Mother" عجیب ترین ترک آلبوم است و همانگونه که از نامش هم بر می آید، شما را به خلسه ای لبریز از آرامش میبرد، جایی که در آن عمیق ترین ریشه ها و لطیف ترین نقاط روحتان را میبیند. نیمه دوم آهنگ مو را به تن هر انسانِ ، انسانی راست خواهد کرد و حتی شاید چون من چشمانش را پر از اشک!
در "New Ways" شما دوباره بازگشته اید، با خودتان آشتی کرده اید و دنبال راه ها و زندگی جدیدی هستید، هرچند که هنوز غم و ناامیدی در وجودتان
۷.۶k
۲۸ آذر ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.