ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺩﺭ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ

ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺩﺭ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ
ﺩﺭﺩﺩﻝ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﯽ ﭘﺮ ﺁﺏ
ﮔﻔﺖ : ﻣﺎﺩﺭ ﺣﺎﻟﻢ ﺍﺻﻼ ﺧﻮﺏ ﻧﯿﺴﺖ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﻣﻦ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻧﯿﺴﺖ
ﮔﻮ ﭼﻪ ﺧﺎﮐﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺰﻡ ﺑﺮ ﺳﺮﻡ؟
ﺭﻭﯼ ﺩﺳﺘﺖ ﺑﺎﺩ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﺎﺩﺭﻡ !
ﺳﻦ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﯿﺴﺖ ﻭﺷﺶ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺷﺪ
ﺩﻝ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﯿﻨﻪ ﻏﺮﻕ ﺧﻮﻥ ﺷﺪ
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﻟﯿﻼ ﻧﺸﺪ
ﺷﻮﻫﺮﯼ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﻣﻦ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﺸﺪ
ﻏﻢ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﯿﻨﻪ ﺷﺪ ﺍﻧﺒﺎﺷﺘﻪ
ﺑﻮﯼ ﺗﺮﺷﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ !
ﻣﺎﺩﺭﺵ ﭼﻮﻥ ﺣﺮﻑ ﺩﺧﺘﺶ ﺭﺍ ﺷﻨﻔﺖ
ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺁﻣﺪﺵ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ :
ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺑﺨﺖ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻭﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻏﻨﭽﻪ ﯼ ﻋﺸﻘﺖ ﺷﮑﻮﻓﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩﺕ ﺩﻭﺭ ﮐﻦ
ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺗﻮﺭ ﮐﻦ