حکمت چهارم از نهجالبلاغه ارزش های اخلاقی و ضدارزش ها

حکمت چهارم از نهج‌البلاغه « ارزش های اخلاقی و ضدارزش ها»

وَ قَالَ (علیه السلام):
الْعَجْزُ آفَةٌ، وَ الصَّبْرُ شَجَاعَةٌ، وَ الزُّهْدُ ثَرْوَةٌ، وَ الْوَرَعُ جُنَّةٌ، وَ نِعْمَ الْقَرِينُ الرِّضَى.
ترجمه فارسی:
ناتوانی، آفت
شکیبایی، شجاعت
و زهد، ثروت است؛
و پرهیزکاری، سپر نگه دارنده است
و چه همنشین خوبی است ، راضی بودن و خرسندی .
شرح کوتاه:
1. "الْعَجْزُ آفَةٌ"
ناتوانی، آفت و آسیب است.
یعنی کسی که از انجام کارها عاجز است یا اراده و همت ندارد، دچار نقص و آسیب شده است.
2. "وَ الصَّبْرُ شَجَاعَةٌ"
صبر، نوعی شجاعت است.
یعنی ایستادگی در برابر سختی‌ها، نشان از دلیر بودن انسان دارد، نه ضعف.
3. "وَ الزُّهْدُ ثَرْوَةٌ"
زهد (بی‌نیازی از دنیا)، ثروت واقعی است.
کسی که دل‌بسته‌ی دنیا نیست، در واقع بی‌نیاز و ثروتمند است، هرچند دارایی کمی داشته باشد.
4. "وَ الْوَرَعُ جُنَّةٌ"
پرهیزگاری، سپری محافظ است.
پرهیز از گناه و مراقبت در رفتار، انسان را از آسیب‌ها و فساد حفظ می‌کند.
5. "وَ نِعْمَ الْقَرِينُ الرِّضَى"
و چه نیکو همنشینی است خشنودی (رضایت).
رضایت از آنچه خدا داده، آرامش‌بخش و همراه خوبی برای انسان است.
در مجموع، امام علی (ع) در این سخن گوهری، اصولی از اخلاق و معنویت را بیان کرده که راه سعادت و آرامش حقیقی را نشان می‌دهد.


#نهج_البلاغه_حکمت4
#نهج_البلاغه_محور_بندگی
#نزاجا
#لجمن_خرداد_404
#لجمن_04_3_605