پَرچمی دیدَم به دستِ پَهلوانی بی بَدیل

پَرچمی دیدَم به دستِ پَهلوانی بی بَدیل

قامتِ پَرچم بلند و صاحبِ پَرچم جَمیل

لَعلِ لَبهایش مُکَرَّم تَر زِ آبِ سَلسَبیل

پَنجه اَژدر افکَن و قامَت طَویل

گُفتمش مولا که هَستی ... ؟

گُفت فَخرِ جِبرِئیل

گُفتمش نامَت بِگو ... ؟

دَرمانده ام اَجرت جَزیل ...

گُفت عَبّٰاسَم سِپَهسالار ، سُلطانِ جَلیل

گُفتم ای بابُ الْحَوائِج دَردمَندم الْدَخیل

گفت دَرمانت برو از خواهرم زِینب بگیر .