در کنجِ گلویم بغضی هستبه عظمت ِ دماوند به وسعت اقیانوسِ آرام به پهناوریِ کویرِ لوت و به سختی تنگه ی هرمزڪه مردی مغرورهر از گاهی با سرانگشتان ستبرش میفشارد این گلوگاهِ حیاتی وطنم راو میکشد مرا آرام آرام...💗