عذاب آفرین و حسرت زا

در اين روزهايي كه تورم و افزايش قيمت‌ها امان از مردم بريده و فقير را فقيرتر كرده وقتي سخن از بندگي و دينداري زده مي‌شود به گوش بعضي‌ها كه فكر و ذكرشان دنيايشان شده آنچنان سنگين مي‌آيد كه به چشم تمسخر به موضوع نگاه مي‌كنند و تصوّر مي‌كنند كه همه هم مثل آنان بايد خدا را فراموش كنند و براي پول بيشتر به جزع فزع بيفتند.

سرسپردن و راضي شدن به تقدير و مصلحت پروردگار متعال بعد از سعي و تلاش و انجام وظيفه بهترين و آرامش‌بخش‌ترين اتفاقي است كه مي‌تواند شيرين‌ترين لحظات عمر ما را رقم بزند؛ امّا در مقابل فرار از مديريّت زندگي با سرمايه در دست و طمع كردن به سرمايه بيشتر به بهانه‌هاي مختلف، وقتي باعث شود كه خدا و حلال و حرامش را فراموش كنيم و با زندگي سالم و پاك خداحافظي كنيم آنگاه ديگر نه رويي از آرامش خواهيم ديد و نه فرصت و حوصله‌اي براي شنيدن نصيحت نصيحت كنندگان

آيه 27 سوره مباركه فرقان
«وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلي‏ يَدَيْهِ يَقُولُ يا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبيلا»
(یادکن)روزي را كه ستمگر دست‌هاي خويش بگزد و گويد: اي كاش طريقه پيغمبر را پيش گرفته بودم