تنهایی

تنهایی
زیبا‌یمـ ڪرده است
شبیهـ درختی ڪهـ تن می‌شوید در خنڪای #بارانـ
و دستان‌اش را تا بلندای آسمانـ می‌رهاند
و گوش‌های‌اش را از یاد می‌بَرَد
تا نشنود پچ‌پچ نابهنگامـ ِِ پرندگانـ را

آن‌چنانـ بهـ تنهایی آغشته‌امـ
ڪه تن‌امـ از قواره‌ی دوست داشته شدنـ بیرونـ شده است

تنهایی
می‌رویاندمـ بر سینه‌ی مرداب
بر شانه‌‌های ڪویر
بر بلندای شاخسارانـ

و از من پلی می‌سازد
بر فراز ِِ رودخانه‌ای خروشانـ
تا بر آنـ زنی شاید دلتنگی‌های‌اش را
تقسیمـ ڪند با دیوانگی‌های رودخانهـ
و برهاند گیسوان‌اش را بر شانه‌های فرتوت ِِ پل
و بِگریَد
آن‌قدر تا رودخانه راه بندد بر دلتنگی‌های #بارانـ

تنهایی
آغاز می‌ڪند دوباره مرا
دوباره دوست داشتن را
و نگاه‌داشتن‌ات را با همین دست‌های خالی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

🍓🎈

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌