12 رجب
12 رجب
1 ـ ﻣﺮﮒ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 60 هـ ﻣﻌﺎﻭﻳﺔ بن أﺑﻰ ﺳﻔﻴﺎﻥ ﻟﻌﻨﺔ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﺭ ﺳﻦ 78 ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺩﺭ ﺷﺎﻡ ﺑﻪ ﺩَﺭَﻛﺎﺕ ﺟﻬﻨّﻢ ﺷﺘﺎﻓﺖ. (1)
ﺭﻭﺯ ﺷﺎﺩﻯ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺍﻫﻞ ﻛﻔﺮ ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺷﻜﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﻫﻠﺎﻛﺖ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻣﺴﺘﺤﺐ ﺍﺳﺖ. (2)
← ﻧﺴﺐ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ
ﻛﻠﺒﻰ ﻧﺴّﺎﺑﻪ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻬﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺛﻘﺎﺕ ﻧﺰﺩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻫﻞ ﺳﻨّﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﻩ : ﻋﻤﺎﺭﻩ، ﻣﺴﺎﻓﺮ، ﺍﺑﻮﺳﻔﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﻯ ﻛﻪ ﺍﺳﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺑَﺮَﻧﺪ.
ﺭﺍﻏﺐ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﺿﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﺍﻟﺤﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺭﺑﻴﻊ ﺍلأﺑﺮﺍﺭ ﺯﻣﺨﺸﺮﻯ ﻧﻘﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻛﺲ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ :
ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻋﻤﺮﻭ، ﻋﻤﺎﺭﺓ ﺑﻦ ﻭﻟﻴﺪ ﺑﻦ ﻣﻐﻴﺮﻩ، ﻋﺒّﺎﺱ ﻭ ﺻﺒﺎﺡ ﻛﻪ ﻣﻐﻨﻰ ﻋﻤﺎﺭﺓ ﺑﻦ ﻭﻟﻴﺪ ﺑﻮﺩ. ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﺻﺒﺎﺡ ـ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻥ ﺧﻮﺵ ﺭﻭیی ﺑﻮﺩ ﻭ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﺍﺑﻮﺳﻔﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ـ ﺍُﻟﻔﺘﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ! ﺍﻣّﺎ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻌﺎﻭﻳﺔ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﺳﻔﻴﺎﻥ ﺑﻦ ﺣﺮﺏ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ. (3)
ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﺑﻮﺳﻔﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻓﺘﻨﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺁﻣﺪ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻓﺘﺢ ﻣﻜّﻪ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻔﺎﻕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﻦ 82 ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 30 هـ ﺑﻪ ﺩﺭک ﺭﻓﺖ.
ﻣﺨﻔﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻤﺎﻣﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺟﺪّﺍﺕ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﻟﻤﺠﺎﺯ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﺮﭼﻢ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩ ! ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﺴﺐ ﺍﺑﻮﺳﻔﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻫﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺫﻭﺍﺕ ﺍﻟﺎﻋﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻴﻞ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﻏﻠﺎﻣﺎﻥ ﺳﻴﺎﻩ ﺩﺍﺷﺖ !! ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺣﺎﻝ ﭘﺪﺭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻭﺿﻊ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻭ ﻫﻨﺪ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. (5)
پیامبر صلّی الله علیه و آله دائماً معاویه را لعنت می کرد و می فرمود :
«لَعَنَ اللهُ مُعاوِیَة، الطّلیقُ بنُ الطّلیق، اللّعینُ بنُ اللّعین» و می فرمود : «هنگامی که معاویه را بالای منبر من دیدید او را بِکُشید».
معاویه از مؤلّفة قلوبهم بود. او تا اواخر زمان حیات پیامبر صلّی الله علیه و آله مشرک بود و وحی الهی را تکذیب می کرد و اسلام را به تمسخر می گرفت.
در روز فتح مکّه او در یمن بود و به پیامبر صلّی الله علیه و آله جسارت می کرد و پدرش را که به ظاهر مسلمان شده بود سر زنش می کرد و اشعاری در این رابطه برایش می سُرود.
پیامبر صلّی الله علیه و آله خون او را مباح کرده بود؛ و لذا از پیامبر صلّی الله علیه و آله فرار می کرد تا اینکه پنج ماه قبل از شهادت رسول خدا صلّی الله علیه و آله به ظاهر اسلام اختیار کرد، و به عموی پیامبر صلّی الله علیه و آله پناه آورد تا شفاعتش را نزد رسول خدا صلّی الله علیه و آله کند. او نیز شفاعت کرد و پیامبر صلّی الله علیه و آله پذیرفت. (6)
1. ﻣﺴﺎﺭ ﺍﻟﺸﻴﻌﻪ : ﺹ 34. وقائع الشهور : ص 120.
2. اقبال : ج 3، ص 260. ﻓﻴﺾ ﺍﻟﻌﻠﺎﻡ : ﺹ 316.
3. بحارالانوار : ج 33، ص 201 ـ 198. و ... .
4. الکنی و الألقاب : ج 1، ص 88. و ... .
5. ﺁﺧﺮ ﻣﺎﻩ ﺫﻯ ﺍﻟﺤﺠّﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﮒ ﻫﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
6. منتخب طریحی : ص 14. و ... .
ادامه دارد ....
1 ـ ﻣﺮﮒ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 60 هـ ﻣﻌﺎﻭﻳﺔ بن أﺑﻰ ﺳﻔﻴﺎﻥ ﻟﻌﻨﺔ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺩﺭ ﺳﻦ 78 ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺩﺭ ﺷﺎﻡ ﺑﻪ ﺩَﺭَﻛﺎﺕ ﺟﻬﻨّﻢ ﺷﺘﺎﻓﺖ. (1)
ﺭﻭﺯ ﺷﺎﺩﻯ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺍﻫﻞ ﻛﻔﺮ ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺷﻜﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﻫﻠﺎﻛﺖ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻣﺴﺘﺤﺐ ﺍﺳﺖ. (2)
← ﻧﺴﺐ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ
ﻛﻠﺒﻰ ﻧﺴّﺎﺑﻪ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻬﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺛﻘﺎﺕ ﻧﺰﺩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻫﻞ ﺳﻨّﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﻩ : ﻋﻤﺎﺭﻩ، ﻣﺴﺎﻓﺮ، ﺍﺑﻮﺳﻔﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﻯ ﻛﻪ ﺍﺳﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺑَﺮَﻧﺪ.
ﺭﺍﻏﺐ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﺿﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﺍﻟﺤﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺭﺑﻴﻊ ﺍلأﺑﺮﺍﺭ ﺯﻣﺨﺸﺮﻯ ﻧﻘﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻛﺲ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ :
ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻋﻤﺮﻭ، ﻋﻤﺎﺭﺓ ﺑﻦ ﻭﻟﻴﺪ ﺑﻦ ﻣﻐﻴﺮﻩ، ﻋﺒّﺎﺱ ﻭ ﺻﺒﺎﺡ ﻛﻪ ﻣﻐﻨﻰ ﻋﻤﺎﺭﺓ ﺑﻦ ﻭﻟﻴﺪ ﺑﻮﺩ. ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﺻﺒﺎﺡ ـ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻥ ﺧﻮﺵ ﺭﻭیی ﺑﻮﺩ ﻭ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﺍﺑﻮﺳﻔﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ـ ﺍُﻟﻔﺘﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ! ﺍﻣّﺎ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻌﺎﻭﻳﺔ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﺳﻔﻴﺎﻥ ﺑﻦ ﺣﺮﺏ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ. (3)
ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﺑﻮﺳﻔﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻓﺘﻨﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻰ ﺁﻣﺪ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻓﺘﺢ ﻣﻜّﻪ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻔﺎﻕ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﻦ 82 ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 30 هـ ﺑﻪ ﺩﺭک ﺭﻓﺖ.
ﻣﺨﻔﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﻤﺎﻣﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺟﺪّﺍﺕ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﻟﻤﺠﺎﺯ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﺮﭼﻢ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩ ! ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﺴﺐ ﺍﺑﻮﺳﻔﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻫﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺫﻭﺍﺕ ﺍﻟﺎﻋﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻴﻞ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﻏﻠﺎﻣﺎﻥ ﺳﻴﺎﻩ ﺩﺍﺷﺖ !! ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺣﺎﻝ ﭘﺪﺭ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻭﺿﻊ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻭ ﻫﻨﺪ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ. (5)
پیامبر صلّی الله علیه و آله دائماً معاویه را لعنت می کرد و می فرمود :
«لَعَنَ اللهُ مُعاوِیَة، الطّلیقُ بنُ الطّلیق، اللّعینُ بنُ اللّعین» و می فرمود : «هنگامی که معاویه را بالای منبر من دیدید او را بِکُشید».
معاویه از مؤلّفة قلوبهم بود. او تا اواخر زمان حیات پیامبر صلّی الله علیه و آله مشرک بود و وحی الهی را تکذیب می کرد و اسلام را به تمسخر می گرفت.
در روز فتح مکّه او در یمن بود و به پیامبر صلّی الله علیه و آله جسارت می کرد و پدرش را که به ظاهر مسلمان شده بود سر زنش می کرد و اشعاری در این رابطه برایش می سُرود.
پیامبر صلّی الله علیه و آله خون او را مباح کرده بود؛ و لذا از پیامبر صلّی الله علیه و آله فرار می کرد تا اینکه پنج ماه قبل از شهادت رسول خدا صلّی الله علیه و آله به ظاهر اسلام اختیار کرد، و به عموی پیامبر صلّی الله علیه و آله پناه آورد تا شفاعتش را نزد رسول خدا صلّی الله علیه و آله کند. او نیز شفاعت کرد و پیامبر صلّی الله علیه و آله پذیرفت. (6)
1. ﻣﺴﺎﺭ ﺍﻟﺸﻴﻌﻪ : ﺹ 34. وقائع الشهور : ص 120.
2. اقبال : ج 3، ص 260. ﻓﻴﺾ ﺍﻟﻌﻠﺎﻡ : ﺹ 316.
3. بحارالانوار : ج 33، ص 201 ـ 198. و ... .
4. الکنی و الألقاب : ج 1، ص 88. و ... .
5. ﺁﺧﺮ ﻣﺎﻩ ﺫﻯ ﺍﻟﺤﺠّﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﮒ ﻫﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
6. منتخب طریحی : ص 14. و ... .
ادامه دارد ....
۶۱۸
۲۱ فروردین ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.