از یاد تو هر چند فراموش ترینم

از یاد تو هر چند فراموش ترینم
پیش منی و با تو هم آغوش ترینم

پیراهنی از شعر بریدم که بپوشی
رعنای غزلجامه ی خوش پوش ترینم

شاعر شده ام تا که به دامت بکشانم
بی خنده ی شیرین تو خاموش ترینم

از این همه گل رو به تو آوردم وتنها
با عطر نفس های تو مدهوش ترینم

وقت ست بیایی و بمانی و بنوشم
ازجام تو بانوی غزل نوش ترینم

عشق توچه دارد که سرازپانشناسم
شکردهنم،باده ی خود جوش ترینم

بشتاب وبیا تا که به شوق تو..نه اصلن
امشب تو بخوان شعرکه من گوش ترینم