سهم ما از زندگی کردن توهم بود و بس

سهمِ ما از زندگی کردن تَوَهُم بود و بس
طرزِ فکرِ ما سراسر ،حرفِ مردُم بود و بس

آدم و حوا فراوان پند ،دارند و فقط
دانشِ نا چیزِ ما در حدِ گندُم بود وبس

در نبردِ بینِ مذهب های افراطی مُدام
راهِ انسان بودن و انسانیت ،گُم بود و بس

جای آرامش وجودِ ما پر از تشویش بود
ساحلِ دنیای ما غرقِ تلاطُم بود و بس

دیدگاهِ هرکسی با ما اگر توفیر داشت
شیوه ی برخوردِ ما با او،تهاجُم بود و بس

تحتِ احساساتِ پوچ و درد های بی شمار
سهمِ ما از زندگی کردن توهُم بود و بس

#