گاهی به آسمان نگاه کن

گاهی به آسمان نگاه کن

گاهی به آسمان نگاه کن، به ابرها نه، به ستاره ها نه،
به پرندگان و سنگ پاره ها نه؛ گاهی به عمق آسمان نگاه کن؛ آسمان معنای نمادین اوست؛
آدم ها، خودشان را، در آسمان در اشکال او می سازند؛
خودشان را در آسمان ادامه می دهند تا او را بسازند؛ اینطور است
که دوجور می سازندش: اویی که شکل بی انتهای درون آدم هاست؛
نرم و رحیم و نازک و عمیق و امید و زیباست،
واویی که شکل بی انتهای بیرون آدم هاست
: محکم، عادل، انتقام گیر، درگیر با ظالمان عالم و...
؛ آدم ها هریک به صرافت وضع و حال زندگیشان، دل به یک تصویر از او داده اند درون آسمان؛
اما عمیق آسمان ، واقعاً چه معنایی دارد؟
که می داند آن سوی معنا چیست؟ معنای تماشاگری همین است..