پنهان کن در آغوشت مرا

پنهان کن در آغوشت مرا

مرا در نهانی ترین گوشه ی آغوشت پنهان کن

بر پهنه ی زندگی

آن جا که هوا از رویای بهار شفاف تر است و

باران سرود آفتاب را تکرار می کند...

راز چشمهایت ستاره ی بختم شده و میدرخشد

و مهتاب را در نگاهم زمزمه میکند

لبهایت خنده را به لبهایم آموخت و عشق را

در چهار سوی وجودم جاری کرد

و آمدنت کویر دستانم را شکوفه باران کرد

پنهان کن مرا در آغوشت که

                         نامش بهشتِ دوست داشتن است ...