قمار عشق شیرین است و من هرگز نمیبازم تو از

قُمارِ عِشق شیرین اَست و مَن، هَرگِز نمیبازَم ... "تو" از آسِ دِلَت مَغرور و مَن، دِلخوش به سَربازم ... چه حُکم اَست اینکه میدانی، که حُکماً دَستِ مَن خالیست ... دِل و دَستَم  که میلَرزَد ، خودَم را پاک میبازَم ... وَرَق بَرگشته اَست اِمروز و "تو" حاکِم، مَنَم مَحکوم ... چه بایَد کرد با این بَخت؟ میسوزَم  و میسازَم ... "تو" بازی  میکُنی اَز رو وَ مَن، آنقَدر گیجم که ... نِمیدانَم کُدامین بَرگ را ، بایَد بیَندازَم ... اَگر حاکِم  تویی اِی "عِشق" ، مَن تَسلیمِ تَسلیمَمْ ... هَمه اَز بُرد مَغرورند و مَن، بَر باخت مینازَم ... قُمارِ عِشق با مَن مِثلِ جَنگِ شیر با آهوست ... دَر این پِیکار مَعلوم اَست ، پایانَم اَز آغازَم ...