باران که شروع میشد

باران که شروع می‌شد ؛
امیرالمومنین علی علیه‌السلام زیرِ باران می‌ایستادند
تا جایی که سر و ریش و لباسشان خیس می‌شد !
کسی عرض کرد ؛
ای امیرالمومنین به سر پناهی بروید
پاسخ فرمودند :
این آبی است که از نزدیکی‌های عرش آمده ...

| اصولِ کافی؛ ج ٨؛ ص ٢٤٠ |
#گاه‌و‌بیگاه‌یاعلی‌مددی ... #السلام_علیک_یا_صاحب_الزمان




قلبت را آرام کن...

یک وقت هایی بنشین و خلوت کن با روح درونت…
بیشتر لمس و تجربه اش کن...

نگاه کن به نعمت هایت...
نگاه کن به اطرافت…
به خوشبختی هایت…
به کسانی که میدانی دوستت دارند…
به وجود آدم هایی که برایت اهمیت دارند…
و از همه "مهم تر" به حضور "خدایی" که "تنهایت" نخواهد گذاشت…

گاهی یک جای دنج انتخاب کن…
گاهی یک جای شلوغ…
"آرامش" در "حضور خدا" را در هر دو "پیدا" کن…

هم درکنار شلوغی آدم ها…
هم درکنج خلوت تنهایی …

دل مشغولی ها را گاهی ساده تر حس کن…
باران را بی چتر بشناس…
خوشحالی را فریاد بزن…

و بدان که "خدا همیشه با توست."

مبتلا به پاییز عجیب :)


+
همین که خدا هست،غزل هست،باران هست
یعنی خود خوشبختی ......
اصلا<پاییز> نام دیگر خوشبختی ست..

(خون انار گردن پاییز است )

پاییز همان ندیدن توست

چقدر جایت خالیست....!


یک روز ؛

پاییز ؛

میان برگ ریزان
می آیی....