یک دیوان قرآن توبه سروده ام...؛

یک دیوان قرآن توبه سروده ام...؛

توبه ای که کفر است شاید؛
من از قرآن، لحظه های ملکوتی انسان، حال خرابِ دلِ دردمندانِ حیران توبه کرده ام؛
من از وحشـتی که پــــدر در نماز دارد؛
از غـمِ دستهای مادر، که ملتمسانه به ســـــوی تو بالاست، توبـــــه کرده ام؛
من از آنکه آن بالاست و یا شایدم گاهی اینجا، توبه کرده ام
من از عدالتش، با آن ترازوی شیب دارش توبه کرده ام...!!!!
من از زندگی با ترس، امام بی نقص،
بندگی آزمایشگاهی
 روزهای خوش آینده،
توبه کرده ام...!!!!
توبه کرده ام از اجبارها، از حقیقت آینده، من از خیمه شب بازی این تقــدیرها توبــــه کرده ام...!!!
من از وحشت این قسمت ها و حکمت ها توبه کرده ام...!!!
من از بنـد بازی در انتـــــهای دنیـــــا توبـــــه کرده ام...!!!
از فلسفه ای که با تمان موجودیتمان که روزی تمام میشویم، توبه کرده ام
من با وجدان خود بیعت کرده ام
آزاد بمـــــــــیرم...
در اســــــــرع وقـــــت....!!!!!!!!