عاشقانه

عشق از آن افسانـہ هاے مشرقے نیست
ڪـہ در پایانش
قهرمانان با هم ازدواج ڪنند

عشق ، دل بـہ دریا زدنے ست بے ڪشتے
و دانستنِ وصال دور از دست …

عشق ، لرزش انگشتان است
و لب هاے فروبستـہ ے غرق سوال ...

عشق رود غم است در اعماق وجودمان
ڪـہ پیرامونش تاڪها و خارها مے رویند

عشق همین است
همین ڪولاڪ ها ، ڪـہ در ڪنار هم نابودمان مے ڪند
ڪـہ هر دو مے میریم و آرزوهایمان شڪوفـہ میزند
ڪـہ اندڪ چیزے ما را بر مے آشوبد
ڪـہ همین یاس ، همین تردید
ڪـہ همین دست تاراج گر ، عشق است
همین دست ڪشندہ اے ڪـہ بوسـہ اش میزنیم، عشق است ...

آن را ڪـہ همچون مجسمـہ
با احساساتِ خویش
ساڪت نشستـہ آزار مدہ
چـہ بسا مجسمـہ هایے ڪـہ در سڪوت مے گریند
چـہ بسا صخرہ اے ڪوچڪ شڪوفـہ برویاند
و رودها و امواج از او روان شوند .

تو را در خلال اندوهم دوست مے دارم
اے رخسارہ ے دست نیافتنے !!!

همچون خداوند !
بیا بسندہ ڪنیم
ڪـہ تو هموارہ مثل راز باقے بمانے
رازے ڪـہ مرا پارہ پارہ مے ڪند و ناگفتنے ست ...

" نزار قبانے "